Δημήτρης Καζάκης: Μια πολύ περίεργη τοποθέτηση που γεννά πολλά ερωτηματικά.

Στον Ριζοσπάστη (16/2) υπάρχει ένα ανώνυμο σχόλιο το οποίο αναρωτιέται «ποιος είναι ο ρόλος του Δ. Καζάκη;» Το ίδιο ερώτημα φαίνεται να απασχολεί πολλούς. Τον κ. Άδωνι Γεωργιάδη, τον κ. Μιχελάκη, ακόμη και την κ. Ντόρα Μπακογιάννη που μόλις χθες στο EXTRA3, αναρωτιόταν περίπου το ίδιο. Ο καθένας βέβαια δίνει την δική του ιδιαίτερη απάντηση, ανάλογα με το ακροατήριο το οποίο θέλει να περιχαρακώσει και τα αντανακλαστικά που θέλει να κινητοποιήσει. Όλες όμως οι απαντήσεις φαίνεται να συγκλίνουν στον ίδιο κοινό παρανομαστή: πρόκειται για έναν σκοτεινό και επικίνδυνο τύπο! Γιατί; Διότι κατά τον κ. Γεωργιάδη είναι ένας κομμουνιστής που θέλει να κάνει την Ελλάδα, βόρεια Κορέα. Κατά τον κ. Μιχελάκη διότι παίζει περίεργα παιχνίδια μιας και θέτει θέμα εξόδου από το ευρώ και επιστροφής σε εθνικό νόμισμα. Κατά την κ. Μπακογιάννη διότι δεν ξέρει τι του γίνεται και παρασύρει κόσμο. Ενώ κατά τον ανώνυμο σχολιογράφο του Ριζοσπάστη διότι είναι επικίνδυνος για το «λαϊκό κίνημα».

Αλήθεια, υπάρχει σήμερα κανείς άλλος που να συγκεντρώνει τέτοια ομοφωνία για το πόσο επικίνδυνος είναι; Φοβάμαι ότι πολύ δύσκολα θα βρεθεί άλλος που να συγκεντρώνει τέτοια εύσημα από το σύνολο του πολιτικού συστήματος. Δεν θα εξετάσουμε το γιατί. Ο καθένας μπορεί να κρίνει.

Για να αποδείξει ο ανώνυμος σχολιογράφος του Ριζοσπάστη, πόσο επικίνδυνος και δόλιος είναι ο Δημήτρης Καζάκης για το «λαϊκό κίνημα» επικαλείται ότι «σε συνέντευξή του κάλεσε το στρατό, την αστυνομία, τη δημόσια διοίκηση, να παρέμβουν «γιατί η χώρα δεν έχει κυβέρνηση και έχει παραδοθεί στους ξένους». Και σαν μην έφτανε αυτό, καλεί και το ΚΚΕ και την Αλέκα Παπαρήγα σε συντονισμό και κοινή δράση ώστε αυτό να γίνει με πρωτοβουλία της «αριστεράς»!»

Κατά αρχάς ο ανώνυμος σχολιογράφος για να εξεγείρεται έτσι γιατί κάλεσα υποτίθεται τον στρατό, την αστυνομία, τη δημόσια διοίκηση να παρέμβει, προφανώς θεωρεί αντιδραστικές τις κινήσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη μέσα στον ίδιο τον στρατό και την αστυνομία με σκοπό τα ένστολα στελέχη αυτών των μηχανισμών να αντιπαρατεθούν με την κυρίαρχη πολιτική. Επίσης θεωρεί προφανώς απαράδεχτες τις καταλήψεις υπουργείων και άλλων δημόσιων υπηρεσιών από τους εργαζόμενους για να πάρουν στα χέρια τους την δημόσια διοίκηση ως ωφείλουν να κάνουν για να προστατέψουν το δημόσιο συμφέρον. Πώς τολμάνε όλοι αυτοί, μαζί με μένα, να θέτουν τέτοια ανυπέρβλητα εμπόδια στην εφαρμογή της κυρίαρχης πολιτικής; Πώς τολμά το ΕΠΑΜ να θέτει εμάς τους εντεταλμένους της επανάστασης, του κομμουνισμού και της αριστεράς, εμάς τους ιδιοκτήτες του λαικού κινήματος, προ των ευθυνών μας; Ποιος είναι ο ρόλος σας; Να μας χαλάτε την ζαχαρένια; Αυτό φαίνεται να απασχολεί τον ανώνυμο σχολιογράφο του Ριζοσπάστη.

Όποιος έχει διαβάσει την επίμαχη συνέντευξη, γνωρίζει πολύ καλά ότι τίποτε από όσα αναφέρει ο συγκεκριμένος σχολιογράφος δεν αναφέρθηκε. Απλά όπως συνηθίζουν οι ανώνυμοι σχολιογράφοι, διαστρωβλώνουν και παραχαράσουν για να στήσουν σκιάχτρα. Μήπως λέτε γι' αυτό να είναι ανώνυμοι; Ούτε βέβαια κάλεσα τον στρατό, την αστυνομία, ή την δημόσια διοίκηση να παρέμβουν, ούτε είπα πουθενά ότι η «χώρα δεν έχει κυβέρνηση και έχει παραδοθεί στους ξένους». Τι είπα; Απλά απάντησα στο ερώτημα «και τώρα τι γίνεται;», που απασχολεί από την Κυριακή το βράδυ όλα τα λαϊκά νοικοκυριά. Να τι είπα: «Η χώρα δεν έχει κυβέρνηση. Στην ουσία. Όχι μόνο σε επίπεδο πρωθυπουργικού ανασχηματισμού, επειδή παραιτήθηκαν κάποιοι υπουργοί. Έχουμε παραδώσει τη χώρα ολοσχερώς στους ξένους δανειστές. Τώρα είναι η ώρα, οι δυνάμεις που αντιτάχθηκαν σε όλο αυτό να συγκροτήσουν ένα ενιαίο μέτωπο.»

Σε τι απ’ όλα αυτά διαφωνεί ο σχολιογράφος του Ριζοσπάστη; Μήπως στο ότι δεν έχει κυβέρνηση η χώρα; Δηλαδή η ηγεσία του ΚΚΕ αναγνωρίζει ως νόμιμη την κυβέρνηση του «μαύρου μετώπου», όπως η ίδια η κ. Παπαρήγα την είχε αποκαλέσει; Αυτό υπονοεί ο σχολιογράφος του Ριζοσπάστη;

Μήπως διαφωνεί στο ότι έχει παραδοθεί η χώρα ολοσχερώς στους ξένους δανειστές; Ή μήπως όλα αυτά που γίνονται δεν είναι προϊόν πρωτοφανούς αποικιοκρατικής επιβολής προερχόμενη από τις μελανότερες εποχές του ιμπεριαλισμού; Εκτός κι αν δεν υπάρχει ιμπεριαλισμός, ούτε αποικιοκρατία με παλιά και νέα μορφή. Ούτε προφανώς υπάρχουν οι Σαρκοζί, Μέρκελ, Σόιμπλε, τρόικα, τα τελεσίγραφα, οι επίτροποι, η καταναγκαστική κηδεμονία και τόσα άλλα που συνιστούν μια νέου τύπου κατοχή της χώρας. Μήπως όμως έτσι ο αγαπητός σχολιογράφος απλά διολισθαίνει σε μια απολογητική του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού, επιχειρώντας να τον αθωώσει από το αποικιακό καθεστώς που επιβάλει με καταστροφικό τρόπο στην χώρα και τον λαό της και το οποίο είναι προφανές ακόμη και στον τελευταίο εργαζόμενο; Λέμε μήπως.

Εκτός κι αν όλα αυτά λέγονται γιατί ο ανώνυμος σχολιογράφος θέλει να αποσιωπήσει με την πρόταση ότι «τώρα είναι η ώρα, οι δυνάμεις που αντιτάχθηκαν σε όλο αυτό να συγκροτήσουν ένα ενιαίο μέτωπο.» Γιατί αποσιωπά την συγκεκριμένη πρόταση, η οποία αποτελεί και την ουσία της συνέντευξης; Τι έχει να απαντήσει σε μια τέτοια πρόταση; Ότι ο Καζάκης είναι ύποπτος και δόλιος; Πόσους αλήθεια μπορεί να πείσει μια τέτοια απάντηση;

Η πρόταση για ένα ενιαίο μέτωπο των δυνάμεων εκείνων που, έστω στα λόγια, αντιτάχθηκαν στη νέα συμφωνία με το Μνημόνιο 2, αφορά στην συγκρότηση ενός νέου κοινωνικοπολιτικού πόλου εκπροσώπησης της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού που αποδεδειγμένα πια αντιτάσσεται σ’ ότι ψηφίστηκε την Κυριακή το βράδυ. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ανάμεσα στις δυνάμεις που, έστω στα λόγια, αντιτάχθηκαν υπάρχουν αγεφύρωτες διαφορές. Γι’ αυτό και δεν προτείναμε ενότητα, αλλά ενιαίο μέτωπο του ΟΧΙ στην νέα συμφωνία με την κάθε πολιτική δύναμη να διατηρεί την αυτοτέλεια του λόγου και της δράσης της ως προς τα προτάγματα που θέτει η ίδια για τον εαυτό της.

Πρέπει να μας ενδιαφέρει η αποτροπή της επιβολής της νέας συμφωνίας ή όχι; Τον ενδιαφέρει κάτι τέτοιο τον ανώνυμο σχολιογράφο, ή όχι; Μήπως ενδιαφέρεται μόνο για διαδηλώσεις διαμαρτυρίας ο καθένας με το μαγαζάκι του και τίποτε περισσότερο; Μήπως το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να καταγγείλει τις νέες συμφωνίες, αλλά να μην κάνει απολύτως τίποτε για να τις αποτρέψει;

Μπορεί να γίνει κάτι για να τις αποτρέψουμε εδώ και τώρα; Κατά την γνώμη μας μπορεί! Τι διαπιστώθηκε όλες τις προηγούμενες ημέρες; Ότι η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού διαφωνεί ριζικά με τις εν λόγω συμφωνίες. Πώς μπορείς να εκφράσεις πολιτικά αυτήν την συντριπτική πλειοψηφία, όταν κανένα κόμμα ή πολιτική δύναμη δεν μπορεί να το κάνει από μόνο του; Μόνο με ένα ενιαίο μέτωπο κοινής δράσης ενάντια στην συμφωνία. Αυτό προτείναμε.

Τι θα έπρεπε να κάνει αυτό το ενιαίο μέτωπο; Να τι ειπώθηκε στην επίμαχη συνέντευξη:

«Με μια κοινή δήλωση. Να εκφράσουμε την αντίθεση της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Και περί της πλειοψηφίας πρόκειται, παρότι οι πραιτοριανοί της κυβέρνησης έκαναν ό,τι μπορούσαν για να μη φανεί η χτεσινή λαοθάλασσα. Ήταν η μεγαλύτερη συγκέντρωση από την απελευθέρωση, και είναι πραγματικά κρίμα που μπαχαλάκηδες και πραιτοριανοί κατάφεραν, με τις γνωστές τακτικές τους, να μη φτάσει ο κόσμος στην πλατεία Συντάγματος. Τι θα λέει αυτή η κοινή δήλωση;

Θα καλέσουμε τις Ένοπλες Δυνάμεις να τεθούν σε επαγρύπνηση και επιχειρησιακή ετοιμότητα, παραμένοντας μέσα στα στρατόπεδα. Θα καλέσουμε την Αστυνομία να συλλάβει το δοτό πρωθυπουργό και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τύποις. Θα καλέσουμε τους δημοσίους υπαλλήλους, στο χώρο της εργασίας τους, να αναλάβουν τη δημόσια διοίκηση. Προσέξτε: δε μιλώ για συνταγματική εκτροπή. Το αντίθετο. Πρόκειται για μια κίνηση περιφρούρησης του Συντάγματος, βάσει του ακροτελεύτιου άρθρου του 120, διότι αυτά τα μέτρα δεν είναι δυνατόν να εφαρμοστούν!»

Σύμφωνα με τον ανώνυμο σχολιογράφο του Ριζοσπάστη οι δηλώσεις αυτές αποτελούν αμάρτημα καθοσιώσεως. Γιατί; Διότι, όπως γράφει ο ίδιος, ο Δ.Κ. «καλεί το στρατό και την αστυνομία και από δίπλα και το ΚΚΕ και το λαϊκό κίνημα να υπερασπιστούν το αστικό Σύνταγμα και εξουσία από τα αστικά κόμματα που το εφαρμόζουν.» Κι επομένως ο Δ.Κ. είναι διαταραγμένος και δόλιος. Για να δούμε ποια είναι η αλήθεια.

Καταρχάς δεν «καλεί» ο Δ. Κ. κανέναν στρατό και καμιά αστυνομία. Απλούστατα τόσο εγώ, όσο και το ΕΠΑΜ, προτείνει στο ενιαίο μέτωπο που πρέπει να σχηματισθεί για να εκπροσωπήσει πολιτικά την μεγάλη πλειοψηφία του λαού, να απευθυνθεί στον στρατό και στην αστυνομία ζητώντας από τον μεν πρώτο να παραμείνει στα στρατόπεδά του και επομένως να μην χρησιμοποιηθεί για εκτροπές, ή άλλα αντιδραστικά σχέδια και στην αστυνομία να αποκαταστήσει την συνταγματική και λαϊκή νομιμότητα. Είναι κακό το λαϊκό κίνημα να απευθύνεται στις ένοπλες δυνάμεις και στην αστυνομία; Ή μήπως είναι αποκλειστικό προνόμιο της κυρίαρχης τάξης και των οργάνων της; Ποιος είναι διαταραγμένος και δόλιος; Εκείνος που θεωρεί ότι το λαϊκό κίνημα έχει την υποχρέωση να απευθύνεται διαρκώς στις ένστολες δυνάμεις, προκειμένου να μην χρησιμοποιηθούν από την αντίδραση σε κανενός είδους καταστολή, ή εκτροπή, ή εκείνος που θεωρεί εκ προοιμίου ότι ο στρατός και η αστυνομία είναι στην πλήρη κυριότητα της άρχουσας τάξης;

Αλήθεια, τι σόι επαναστάτης είναι εκείνος που θεωρεί ότι το λαϊκό κίνημα δεν πρέπει να διεκδικήσει στο πλευρό του τις ένοπλες δυνάμεις και την αστυνομία; Μόνο ο λαχμαντζούν. Δηλαδή μόνο εκείνος που δεν θέλει να υπάρξει κανένα πραγματικά πλειοψηφικό λαϊκό ρεύμα, ούτε επιθυμεί να θέσει θέμα ανατροπής της κυρίαρχης πολιτικής στην ημερήσια διάταξη. Όλα τα άλλα είναι φτηνές δικαιολογίες, για να μην πούμε τίποτε χειρότερο.

Αν λοιπόν το λαϊκό κίνημα δεν έχει το δικαίωμα να απευθυνθεί στις ένοπλες δυνάμεις και την αστυνομία, τότε πώς πρέπει να χαρακτηρίσουμε την στάση και τις επίσημες ανακοινώσεις των οργανώσεων που εκφράζουν τους ένστολους; Όσοι διαβάσουν προσεκτικά την ανακοίνωση των συνδικαλιστών της Π.Ο.ΑΣ.Υ. που ζητούν, μετά από εικονική επικήρυξη, την σύλληψη της τρόϊκας, την ανοικτή επιστολή των εν ενεργεία αξιωματικών του ΣΥΣΜΕΔ στους βουλευτές να καταψηφίσουν τα μέτρα και τον περιορισμό της εθνικής μας κυριαρχίας, τις αναλυτικές θέσεις των αποστράτων της ΑΝ.Ε.Α.Ε.Δ. για προστασία της συνταγματικής νομιμότητας, καταλαβαίνουν καλά τον αναβρασμό που υπάρχει στους χώρους αυτούς, καθώς η κατάσταση γίνεται μέρα με την μέρα αβίωτη. Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι οι ίδιοι οι ένστολοι έχουν θέσει το καθ’ όλα υπαρκτό και καίριο ερώτημα των ημερών μας: με τον λαό για να ανατραπεί το καθεστώς, ή με το καθεστώς ενάντια στον λαό και την χώρα.

Τι προτείνει λοιπόν ο ανώνυμος σχολιογράφος; Να κάνουμε γαργάρα το δίλημμα που θέτουν οι ίδιοι οι ένστολοι, ή να πούμε ξεκάθαρα σ’ όλους τους ένστολους ότι εσείς ανήκετε εκ φύσεως στην επίσημη εξουσία και πρέπει να κάνετε ότι σας λένε; Αυτή πρέπει να είναι η στάση ενός επαναστάτη, ενός κομμουνιστή; Ή μήπως αυτή είναι η στάση ενός τυπικού λακέ της άρχουσας τάξης που πασχίζει να την διευκολύνει για να ελέγξει τις αντιδράσεις που παίρνουν χαρακτήρα χιονοστιβάδας μέσα στον στρατό και την αστυνομία;

Τι είναι όλοι αυτοί που κάνουν αυτές οι δηλώσεις; Ανάμεσά τους είναι βέβαια και αρκετά μέλη και φίλοι του ΚΚΕ. Ή μήπως είναι κι αυτοί διαταραγμένοι και δόλιοι; Κι επομένως αντί να προσπαθήσουμε να τους εντάξουμε σ’ ένα ευρύ λαϊκό μέτωπο, όπως προτείνει το ΕΠΑΜ, θα πρέπει να τους εξοστρακίσουμε με κάθε τρόπο;

Όποιος δεν βλέπει, γιατί δεν θέλει, ή γιατί υπακούει σε ιδεοληψίες και άλλες σκοπιμότητες, τον αναβρασμό που επικρατεί και στις τάξεις των ενστόλων, όπως και όλου του λαού. Όποιος θεωρεί ετούτες τις ιστορικές ώρες τους ένστολους στο σύνολό τους αντιδραστικούς, ή αμφισβητεί τον πατριωτισμό του μεγάλου μέρους των Ελλήνων στρατιωτικών και αστυνομικών, τότε αυτός είναι ο προβοκάτορας, γιατί αντιστρέφει επικίνδυνα την πραγματικότητα. Κι όχι μόνο αυτό. Δίνει το αναγκαίο πάτημα που αποζητά η εξουσία για να επέμβει κατασταλτικά στις γραμμές των ενόπλων δυνάμεων και της αστυνομίας ώστε να συντριβεί η αναταραχή και συντεταγμένα τα σώματα αυτά να λειτουργήσουν με τον αντιδραστικό τρόπο που θέλει η άρχουσα τάξη. Αυτό επιθυμεί και ο ανώνυμος σχολιογράφος; Γι’ αυτό καταγγέλλει την αναφορά μου στις ένοπλες δυνάμεις και στην αστυνομία; Εκεί αποσκοπεί η όλη υπόθεση;

Μάλλον, αν κρίνουμε από τον ισχυρισμό ότι η αφεντομουτσουνάρα μου «καλεί το στρατό και την αστυνομία και από δίπλα και το ΚΚΕ και το λαϊκό κίνημα να υπερασπιστούν το αστικό Σύνταγμα και εξουσία από τα αστικά κόμματα που το εφαρμόζουν.» Ώστε έτσι! Σύμφωνα με τον ανώνυμο σχολιογράφο του Ριζοσπάστη το σημερινό «μαύρο μέτωπο» δεν έχει κάνει πατσαβούρι το σύνταγμα, δεν έχει καταπατήσει κάθε έννοια συνταγματικής τάξης, αλλά αντίθετα εφαρμόζει το «αστικό σύνταγμα»! Με άλλα λόγια, δεν υπάρχει καμιά κοινοβουλευτική εκτροπή και ο Παπαδήμος είναι ο καθ’ όλα συνταγματικά νόμιμος πρωθυπουργός της χώρας. Τέτοια απολογητική της σημερινής κατάστασης, ούτε ο Βενιζέλος δεν θα την τολμούσε.

Από την άλλη, γιατί είναι κακό και επιλήψιμο να υπερασπίζεται ο λαός και το κίνημά του το αστικό σύνταγμα; Ιδίως όταν η επίσημη εξουσία το έχει κάνει κουρελόχαρτο. Ποια ανώτερη επαναστατική αρχή απαιτεί από τον λαό και το κίνημά του να παραιτηθεί από μόνος του από την υπεράσπιση των ελευθεριών που εγγράφονται στο αστικό σύνταγμα; Ή μήπως τον ανώνυμο σχολιογράφο δεν τον ενδιαφέρουν οι ελάχιστες λαϊκές ελευθερίες που έχουν απομείνει και επομένως είτε υπάρχουν, είτε δεν υπάρχουν του είναι αδιάφορο;

Ας μιλήσουμε σοβαρά. Ποιο είναι το πρωταρχικό πρόβλημα σήμερα της κυβέρνησης Παπαδήμου και των ξένων επικυρίαρχων; Το πρόβλημα της νομιμοποίησης. Το γεγονός δηλαδή ότι τόσο μέσα στον λαό, όσο και με βάση την έννομη συνταγματική τάξη της χώρας η κυβέρνηση Παπαδήμου είναι παράνομη και ως εκ τούτου οι υπογραφές της μπορούν να ακυρωθούν με ευκολία από μια άλλη Βουλή που θα απηχεί το αίσθημα του λαού. Δείτε τι είπε ο Βενιζέλος μόλις χθες μετά την συνάντησή του με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας: «αυτό το οποίο τίθεται ως προϋπόθεση από τους εταίρους μας είναι να υπάρχει η βεβαιότητα πως η Ελλάδα δεσμεύεται και πως το κράτος μας, η Πολιτεία μας, έχει συνέχεια. Και ότι οι δεσμεύσεις θα τηρηθούν όχι μόνο από την παρούσα κυβέρνηση και από την παρούσα Βουλή αλλά και από την επόμενη Βουλή, δηλαδή από την επόμενη κοινοβουλευτική πλειοψηφία και από την επόμενη κυβέρνηση, όποια κι αν είναι αυτή.»

Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι το διακύβευμα για τους επικυρίαρχους της ΕΕ δεν είναι απλά να υπογράψει ο Παπαδήμος και οι υπόλοιποι δοσίλογοι, αλλά να θεωρηθούν οι υπογραφές αυτές νόμιμες και δεσμευτικές για τον ελληνικό λαό και κράτος. Ξέρουν όλοι τους πολύ καλά ότι το καθεστώς ανομίας και συνταγματικής ανωμαλίας που έχουν στήσει είναι εύκολο να ανατραπεί και οι υπογραφές να ακυρωθούν. Βλέπετε δεν μπορεί να υπάρχει πολιτειακή συνέχεια με ένα καθεστώς παρανομίας.

Μπροστά σ’ αυτό το γεγονός ποια πρέπει να είναι η στάση του λαϊκού κινήματος; Να δηλώσει ότι το αστικό σύνταγμα εφαρμόζεται από τα αστικά κόμματα, όπως ισχυρίζεται ο ανώνυμος σχολιογράφος; Ή να υποστηρίξει με κάθε τρόπο και μέσο πάλης το γεγονός ότι η κυβέρνηση Παπαδήμου, όπως και η υπάρχουσα σύνθεση της Βουλής, είναι παράνομη συνταγματικά και δεν μπορεί να δεσμεύει την χώρα και τον λαό της; Γιατί κάτι μου λέει ότι η πρώτη επιλογή είναι υπέρ της άρχουσας τάξης, ενώ η δεύτερη είναι η μόνη δυνατή για όλους όσοι αντιπαλεύουν την σημερινή κατάσταση; Επομένως όποιος θεωρεί δευτερεύον, ασήμαντο, ή πολύ χειρότερα, ανύπαρκτο το ζήτημα της παραβίασης ακόμη κι αυτού του αστικού συντάγματος, τότε – ίσως χωρίς να το γνωρίζει – δουλεύει για το δοσιλογικό καθεστώς και τους επικυρίαρχους.

Δεν θα ασχοληθώ άλλο με τις επικλήσεις του ανώνυμου σχολιογράφου για το πόσο «έμπειρο κόμμα» είναι το ΚΚΕ και ποιος ακριβώς θέλει να στήσει παγίδες στον λαό και το κίνημά του για να το αφοπλίσει και να το παραδώσει ανήμπορο, διαλυμένο και κατακερματισμένο στην άρχουσα τάξη. Η πράξη είναι πάντα ο υπέρτατος κριτής της αλήθειας. Απλά θα σημειώσω ότι όποιος σήμερα δεν επιδιώκει την ενότητα του λαϊκού κινήματος μέσα από ένα ενιαίο μέτωπο ενάντια στο «μαύρο μέτωπο». Όποιος αποδέχεται εκ προοιμίου την νομιμότητα του αντιδραστικού καθεστώτος που επιβάλλεται, αλλά και το αποκλειστικό προνόμιο της άρχουσας τάξης να χειρίζεται τις ένοπλες δυνάμεις και την αστυνομία, τότε αυτός δεν μπορεί να μιλά εκ μέρους του λαού, των εργαζομένων και του κινήματός τους. Χωρίς καν να το καταλάβει έχει διαβεί τον Ρουβικώνα και βρίσκεται στην αντίπερα όχθη.

Εμείς σαν ΕΠΑΜ αντί να μείνουμε σε μια γενικόλογη και αφηρημένη επίκληση στους αγώνες για την αποτροπή των μέτρων, κάναμε μια πολύ συγκεκριμένη και άμεσα υλοποιήσιμη πρόταση:

Πρώτον: Μπορεί και πρέπει να αναδειχθεί ένα ενιαίο μέτωπο όλων των αντιμνημονιακών δυνάμεων, εδώ και τώρα με κύριο και βασικό πρόταγμα την ακύρωση των συμφωνιών ξεπουλήματος λαού και χώρας.

Δεύτερο: Να παραιτηθούν οι δυνάμεις, που έστω και στα λόγια έχουν αντιταχθεί στις συμφωνίες, από το κοινοβούλιο ώστε να βαθύνει η πολιτική κρίση και να υπογραμμιστεί το πρόβλημα νομιμοποίησης της υπάρχουσας Βουλής και κυβέρνησης.

Τρίτο: Το σύνολο των αντιμνημονιακών δυνάμεων να μιλήσουν εκ μέρους της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού και να απαιτήσουν την εδώ και τώρα την διάλυση της Βουλής έτσι ώστε να πάμε με δημοκρατικούς όρους σε άμεσες εκλογές.

Τέταρτο: Να καλέσουν τις ένοπλες δυνάμεις και την αστυνομία να μην επέμβουν στην πολιτική διαμάχη και προασπιστούν την δημοκρατία στο πλευρό του λαού. 

Στην πράξη το κάλεσμα αφορά στις αντιμνημονιακές δυνάμεις, οι οποίες αντί να κάθονται και να ασκούν νομοταγή αντιπολίτευση από την κοινοβουλευτική γωνιά τους, να προχωρήσουν άμεσα στην δημιουργία συνθηκών δυαδικής εξουσίας σε μια χώρα όπου το καθεστώς ανωμαλίας και εκτροπής έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο κοινοβουλευτικό όριο.

Κανενός είδους ενότητα οργανωτική, πολιτική, ή ιδεολογική δεν προϋποτίθεται για μια τέτοια κίνηση ενιαίου μετώπου. Πρόκειται για μια κίνηση που θα επιβάλει τις εκλογές με τους όρους του λαϊκού κινήματος και όχι με τους όρους των Μερκοζί και των ντόπιων δοσιλόγων. Όταν επιτευχθεί ο στόχος η κάθε αντιμνημονιακή δύναμη μπορεί να προχωρήσει μόνη της, ή μαζί με άλλες κατά πώς νομίζει στην εκλογική αναμέτρηση.

Μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο; Και βέβαια. Αρκεί να συμφωνήσουν οι ηγεσίες των λεγόμενων κομμάτων της αριστεράς, διότι αυτές αποτελούν το βασικό εμπόδιο σε οποιαδήποτε πρωτοβουλία ενιαίου μετώπου έχει υπάρξει κατά καιρούς.

Συμφωνούν μ’ αυτήν; Όχι. Αντιπροτείνουν κάτι άλλο; Ναι. Ζητούν και οι δυο εκλογές και όποιος αποδέχεται τα δικά τους προτάγματα να μπει στα ψηφοδέλτιά τους. Από ποιον ζητούν εκλογές; Από τον Παπαδήμο και τον Παπούλια. Ζητούν δηλαδή εκλογές όποτε και όπως βολεύει το καθεστώς. Νομιμοποιώντας έτσι το καθεστώς και διασφαλίζοντας στην πράξη ότι η επόμενη Βουλή θα είναι συνέχεια της σημερινής, όπως ακριβώς θέλει ο Βενιζέλος και τα μεγάλα αφεντικά της ΕΕ.

Και μέχρι να μας επιτρέψουν τις εκλογές, τι κάνουμε; Καταδικάζουμε μεγαλοφώνως τις επιβαλλόμενες πολιτικές, καταγγέλουμε εκ του ασφαλούς, δίνουμε εικονικές μάχες οπισθοφυλακής για να συντηρούμε την αυταπάτη στα μέλη και τους οπαδούς μας ότι κάτι κάνουμε και για όλα τα υπόλοιπα δεν μας καίγεται καρφί. Στάχτη και μπούρμπερη αν ξεπουληθεί η χώρα, ας κόψει τον λαιμό του ο λαός. Ίσως ο λαός να μην μπορεί να περιμένει, αλλά οι ηγεσίες μπορούν. Οι ηγεσίες της αριστεράς μπορούν να περιμένουν πότε θα τους δώσει την άδεια το «μαύρο μέτωπο» να πάνε σε εκλογές. Αν τους την δώσει ποτέ! Κι αν μέχρι τότε ο μισός πληθυσμός θα σέρνεται στην πλήρη ανέχεια και ο άλλος μισός θα βιώνει συνθήκες δουλοπαροικίας, δεν τρέχει τίποτε. Αρκεί οι κομματικοί μηχανισμοί να είναι νόμιμοι και το κρατικό χρήμα να τρέχει.

Αλήθεια, πώς θα ονόμαζε την τακτική αυτή ο ανώνυμος σχολιογράφος του Ριζοσπάστη, αν δεν την είχε η ηγεσία του ΚΚΕ και την είχαμε προτείνει εμείς; Όταν δε δώσει η σημερινή αριστερά την πολυπόθητη ευκαιρία στην άρχουσα τάξη να ελέγξει στρατό και αστυνομία για να αναστείλει βασικές λαϊκές ελευθερίες του συντάγματος, τότε να δείτε χαρές και πανηγύρια από τον ανώνυμο σχολιογράφο, ο οποίος δικαίως θα μας κατατροπώσει λέγοντας πώς απλώς τα αστικά κόμματα εφαρμόζουν το αστικό σύνταγμα!

Αναρτήθηκε από dimitriskazakis.blogspot.com/