Επιλέξαμε να απομαγνητοφωνήσουμε την εισήγηση αυτή του Δημήτρη Καζάκη, επειδή, μιλώντας σε ένα κοινό πιστών, και για τριάντα περίπου λεπτά, δίνει με συνοπτικό τρόπο το πρόβλημα του χρέους που αντιμετωπίζουμε. Αυτό σημαίνει, ότι είναι η καλύτερη εισαγωγή για οποιονδήποτε από εμάς, θέλει να δει με απλό και συνοπτικό τρόπο, το βασικό πυρήνα των απόψεων και του ΕΠΑΜ, πέρα από το να διαβάσει μια "ξερή" ιδρυτική διακήρυξη. Λογαριάζαμε όμως χωρίς τον "Ριζοσπάστη"! Μέχρι να γράψουμε το κείμενο, διαβάσαμε μια "ανακοινωσούλα"του "Ριζοσπάστη", στο γνωστό μπλογκ "βαθύ κόκκινο", όπου με κατάπληξη διαπιστώσαμε τη βαθύτατη ενόχληση της εν λόγω εφημερίδας, ότι "άκουσον, άκουσον", ο Δημήτρης Καζάκης πήγε σε "πάνελ πιστών"για να αναπτύξει τις απόψεις του για το χρέος. (Πέρα από τις άλλες ανοησίες που γράφει για "κομβοσχοίνια" και άλλα ψέμματα, για τα οποία δεν πρόκειται να παρακολουθήσουμε τον συντάκτη του άρθρου) και όποιος θέλει μπορεί να το διαβάσει ολόκληρο το σχόλιο: Με το κομβοσχοίνι και το ... θείο έλεος.
Θα θέλαμε να πληροφορήσουμε τον συντάκτη, μια διδακτική ιστορία:Τον καιρό που οι σύντροφοι του "Ριζοσπάστη", έμπαιναν μπροστά στους απελευθερωτικούς και δημοκρατικούς αγώνες των λαών, και εννοούμε την εποχή της πάλης των ευρωπαϊκών λαών ενάντια στον ναζισμό, ο κομμουνιστής ηγέτης Γκεόργκι Δημητρόφ, κατηγορήθηκε για τον εμπρησμό του Γερμανικού Ράιχσταγκ. Για τον ηγέτη αυτό, γράφτηκε και το περίφημο τραγούδι "μαύρα κοράκια, με νύχια γαμψά", αυτός λοιπόν ο Δημητρόφ, στη γερμανική φυλακή, φρόντισε να μάθει ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ, για να μπορέσει να μιλήσει ΣΤΟΥΣ ΝΑΖΙ ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΤΟΥ, ΣΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥΣ! (Γι'αυτό και το τραγούδι τονίζει "στους δικαστές του μιλάει σκληρά, τους ξεσκεπάζει, τους ποδοπατά...") Όχι μόνο λοιπόν, δεν είναι "απαράδεκτος" ο Καζάκης, που πήγε και μίλησε σε έλληνες πολίτες, ασχέτως των πολιτικών ή θρησκευτικών τους αντιλήψεων, που τον κάλεσαν για να ακούσουν την δικιά του εκδοχή για τη κρίση χρέους που αντιμετωπίζουμε, αλλά θα ήταν κάτι παραπάνω από απαράδεκτος ΑΝ ΔΕΝ ΠΗΓΑΙΝΕ.
Και μ'αυτή την εισαγωγή, παραθέτουμε παρακάτω την εισήγηση:
"Σεβαστοί πατέρες, αγαπητές φίλες και φίλοιΘα θέλαμε να πληροφορήσουμε τον συντάκτη, μια διδακτική ιστορία:Τον καιρό που οι σύντροφοι του "Ριζοσπάστη", έμπαιναν μπροστά στους απελευθερωτικούς και δημοκρατικούς αγώνες των λαών, και εννοούμε την εποχή της πάλης των ευρωπαϊκών λαών ενάντια στον ναζισμό, ο κομμουνιστής ηγέτης Γκεόργκι Δημητρόφ, κατηγορήθηκε για τον εμπρησμό του Γερμανικού Ράιχσταγκ. Για τον ηγέτη αυτό, γράφτηκε και το περίφημο τραγούδι "μαύρα κοράκια, με νύχια γαμψά", αυτός λοιπόν ο Δημητρόφ, στη γερμανική φυλακή, φρόντισε να μάθει ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ, για να μπορέσει να μιλήσει ΣΤΟΥΣ ΝΑΖΙ ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΤΟΥ, ΣΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥΣ! (Γι'αυτό και το τραγούδι τονίζει "στους δικαστές του μιλάει σκληρά, τους ξεσκεπάζει, τους ποδοπατά...") Όχι μόνο λοιπόν, δεν είναι "απαράδεκτος" ο Καζάκης, που πήγε και μίλησε σε έλληνες πολίτες, ασχέτως των πολιτικών ή θρησκευτικών τους αντιλήψεων, που τον κάλεσαν για να ακούσουν την δικιά του εκδοχή για τη κρίση χρέους που αντιμετωπίζουμε, αλλά θα ήταν κάτι παραπάνω από απαράδεκτος ΑΝ ΔΕΝ ΠΗΓΑΙΝΕ.
Και μ'αυτή την εισαγωγή, παραθέτουμε παρακάτω την εισήγηση:
Καταρχήν θα πρέπει να ευχαριστήσω την Εστία Πατερικών Μελετών για την πρόσκληση.
Θα προσπαθήσω να είμαι όσο γίνεται επικεντρωμένος στο θέμα. Το θέμα βεβαίως όπως καταλαβαίνετε, είτε είσαι ειδικός, είτε φέρεσαι ως ειδικός, γιατί από ειδικούς έχουμε πήξει αυτή την εποχή, είτε απλός πολίτης, όπως καταλαβαίνετε είναι τεράστιο, εξαιρετικά σημαντικό και βεβαίως κρίνει την τύχη όλων μας, αλλά και αυτής της χώρας πρωτίστως.
Και δεν την κρίνει απλώς... Η κρίση έφτασε, βρισκόμαστε στο παραπέντε, και μ' αυτή την έννοια θα πρέπει να έχουμε σωστή αντίληψη, μάλλον την αντίληψη που πρέπει να έχουμε για το πρόβλημα, ώστε να μπορέσουμε να το κατανοήσουμε και πώς μπορούμε ν' απαντήσουμε.
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κατανοήσουμε είναι ότι αυτή η κρίση δεν είναι μια οποιαδήποτε κρίση, (οποιαδήποτε) οικονομική κρίση. Οικονομικές κρίσεις έχει γνωρίσει αυτός ο τόπος, αλλά και η παγκόσμια οικονομία πάρα πολλές. Ουσιαστικά οικονομικές κρίσεις έχουμε από τον 15ο-16ο αιώνα. Διαφόρων ειδών (οικονομικές κρίσεις). Αυτό που τόσο η επιστήμη, όσο και η κοινωνική εμπειρία δηλώνει, η χειρότερη μορφή κρίσης, οικονομικής κρίσης που μπορεί να υπάρξει είναι η περίφημη κρίση χρεοκοπίας.
Γιατί είναι η χειρότερη μορφή κρίσης; Ή αν θέλαμε να μιλήσουμε με στρατιωτικούς όρους -μιας και είμαστε στο Πολεμικό Μουσείο - θα λέγαμε ότι είναι η Μητέρα όλων των κρίσεων.Γιατί συνδυάζει όλα τα βασικά χαρακτηριστικά όλων των οικονομικών κρίσεων που μπορούμε να κατανοήσουμε, συν τη κατάρρευση της κοινωνίας και της συγκροτημένης πολιτείας που αντιστοιχεί, σ' αυτή τη κοινωνία.
Από μια χρεοκοπία δεν μπορεί να βγει ένας λαός, μια χώρα, μια πολιτεία, παρά μόνο με επανεκκίνηση.Το θέμα είναι ποιος πατάει το κουμπί προς όφελος ποιανού; Το restart, όπως λέμε στους υπολογιστές. Αν το πατήσουν αυτοί που φαίνεται σήμερα να διαφεντεύουν αυτό το τόπο, καήκαμε!
Το δεύτερο βασικό στοιχείο - και ετοιμάζονται -θα παρακολουθείτε στις ειδήσεις τις συζητήσεις που γίνονται αυτή τη στιγμή, για το περίφημο PSI, την εθελοντική αλλαγή ομολόγων και όλα αυτά, θα προσπαθήσω να δώσω να το καταλάβετε τι είναι αυτό, πολύ σύντομα, όσο μπορώ. Αυτή τη στιγμή συζητάνε, για το πώς ο ελληνικός λαός, αυτό που έχουμε κατανοήσει ή που έχουμε βιώσει ως ελληνική πολιτεία, θα τεθεί εν αμφιβόλω η αυθυπαρξία στο σύνολό της. Δεν αφήνουν τίποτα, είναι η χειρότερη περίοδος κρίσης και χρεοκοπίας που έχει ζήσει στην ιστορία του, από την εποχή της απελεύθερωσής του, το ελληνικό έθνος. Παρά το γεγονός ότι έχουμε ρεκόρ χρεοκοπιών -τέσσερις, ζωή να 'χουμε -στην ιστορία μας. Αυτή είναι η πέμπτη.
Η πρώτη χρεοκοπία ξεκίνησε το 1827, με το καλημέρα σας δηλαδή, ως απελευθερωμένο έθνος. Χρεοκοπήσαμε με την πρώτη μας πράξη να το πούμε έτσι, αλλά ποτέ άλλοτε δεν αντιμετωπίσαμε το μεγάλο πρόβλημα της χρεοκοπίας με το τρόπο που το αντιμετωπίζουμε σήμερα, και τις συνέπειες που φαίνεται να έχει, όχι μόνο για τις παρούσες γενιές, αλλά κυρίως για τις γενιές που έρχονται.
Ποιο είναι το μεγάλο πρόβλημα; Το μεγάλο πρόβλημα, όπως φαίνεται, είναι ένα τεράστιο δημόσιο χρέος. Τεράστιο δημόσιο χρέος με βάση τα δεδομένα της ελληνικής οικονομίας και κυρίως της ελληνικής δημοσιονομικής πολιτικής. Βέβαια, αν καθίσετε και ακούσετε τους διάφορους ειδικούς που παρελαύνουν από τα ΜΜΕ, θ'ακούσετε, ότι, τέλος πάντων, το χρέος είναι απλό πράγμα: δανειστήκαμε και οφείλουμε να πληρώσουμε.
Όταν όμως τους βάζεις, μα καλά, πώς δημιουργήθηκε αυτό το πράγμα, από πού προήλθε;
Φανταστείτε ότι έρχεται κάποιος κύριος καλοντυμένος, γραβατωμένος, όπως συνήθως είναι αυτοί οι κύριοι, σας χτυπάει την πόρτα μια ωραία πρωία και σας λέει:"χρωστάτε αυτά"! Και όταν βλέπετε το λογαριασμό - λίγο μεταξύ εγκεφαλικού και καρδιακού - με βάση το ποσό που αντικρίζετε ότι θα πρέπει να πληρώσετε, το πρώτο πράγμα που θα ρωτήσει κανείς είναι, "πότε το έκανα;" "Πότε έφτιαξα εγώ αυτό το πράγμα;" "Πότε έγινε;"
Πώς είναι δυνατόν μια ελληνική κοινωνία η οποία ζει υπό καθεστώς λιτότητας - τουλάχιστον εγώ δεν θυμάμαι τίποτα άλλο, από μικρό παιδί, λιτότητα ακούω από την άποψη της οικονομικής πολιτικής που εφαρμόζεται σ' αυτή τη χώρα, ότι είμαστε μέσα στο τούνελ, και από το τούνελ και με το τούνελ και ποτέ δεν βλέπουμε φως στο τούνελ, και όταν κάποτε φαίνεται φως στο βάθος του τούνελ, τελικά ήταν το ωτομοτρίς που ερχόταν κατά πάνω μας. Σ'αυτή την ιστορία λοιπόν θα πρέπει να ξέρουμε ότι το δημόσιο χρέος είναι ένα προϊόν της πολιτικής κατάστασης της χώρας. Όχι αυτό που συνήθως λέγεται πελατειακές σχέσεις, που υπάρχουν βεβαίως, αλλά του γεγονότος ότι η Ελλάδα συγκροτήθηκε ως ανεξάρτητο -τύποις- κράτος ως προτεκτοράτο.
Εδώ μ' αρέσει πάρα πολύ του κ. Ζουράρι, όπως αναφέρθηκε ο πατήρ Μεταλληνός προηγουμένως, εγώ νομίζω ότι είναι εξαιρετικά ενδιαφέρων ο ορισμός του προτεκτοράτου ή της ιδεολογίας του προτεκτοράτου που έδωσε ο Αναστάσιος Γεννάδιος, ένας διπλωμάτης στα τέλη του 19ου αιώνα, που έλεγε ότι από τον παλιό ραγιαδισμό στον Οθωμανό, περάσαμε στο λεγόμενο λεβαντινοραγιαδισμό. Όπου βεβαίως, οι Δυτικοί ήταν οι μόνοι προστάτες δεκανίκια - και συγγνώμη για την έκφραση - νταβατζήδες αυτού του λαού, γιατί χωρίς αυτούς, χωρίς αυτά τα δεκανίκια, χωρίς αυτούς τους προστάτες, αυτό το έθνος δεν θα μπορούσε να περπατήσει με ίδια μέσα. Ακούσατε τον προηγούμενο φερόμενο ως πρωθυπουργό αυτής της χώρας - ο οποίος μιλάει παραλλήλως, δεν ξέρω αν τελείωσε, με την εκδήλωση αυτή - θα τον ακούσατε να μιλάει για τις "δάνειες δυνάμεις". Για να κρατήσουν ετούτο εδώ το τόπο μονίμως σκλαβωμένο, σε καθεστώς υποτέλειας και προτεκτοράτου, του δημιούργησαν ένα τεράστιο χρέος.
Αυτή η ιστορία είναι παλιά.Έρχεται από το μεσαίωνα. Είναι αυτό που λένε οι αγγλοσάξονες, peonage, είναι μια μορφή πεονίας. Τι είναι αυτό; Όταν ο χωρικός χρωστάει στον άρχοντα, και για να ξεπληρώσει δουλεύει μέχρι να ξεπληρώσει. Έλα όμως που ο αφέντης κρατάει τα βιβλία και τα μαγειρεύει κατάλληλα, ώστε να μη ξεχρεώσει ποτέ, αυτός, τα παιδιά του, τα εγγόνια του, τα δισέγγονά του. Αυτό ήταν το καθεστώς πεονίας.
Σήμερα, επιβάλλεται καθεστώς επίσημης πεονίας, θεσμοθετημένης πεονίας για ένα ολόκληρο λαό. Και αυτό που συμβαίνει είναι πρωτοφανές! Πήραμε προαγωγή. Ήμασταν προτεκτοράτο, πάμε τώρα σε δουλοπαροικία χρέους. Προαγωγή!
Λοιπόν γιατί αυτό; Γιατί το συγκεκριμένο χρέος το οποίο καλούμαστε να πληρώσουμε είναι ένα προϊόν αυτού ακριβώς του καθεστώτος προτεκτοράτου που έχει επιβληθεί στη χώρα.
Να σας θυμίσω ορισμένα πράγματα για να καταλάβουμε γιατί μιλάμε. Το ξέρετε ότι ακόμα πληρώνουμε το σουλτανικό χρέος; Ακόμη τώρα πληρώνουμε σουλτανικό χρέος και μάλιστα ποιο σουλτανικό χρέος; Το σουλτανικό χρέος των πληθυσμών που απελευθέρωσε ο Ελληνικός Στρατός στους Βαλκανικούς Πολέμους! Γιατί; Γιατί το 1919 όταν πήγε ο Ελευθέριος Βενιζέλος στο Παρίσι, στη σύναψη ειρήνης μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, και ζήτησε να αναγνωριστούν τα εδάφη που απελευθέρωσε ο Ελληνικός Στρατός στους Βαλκανικούς Πολέμους, του είπανε τα εξής: Μα δε κάνατε απελευθερωτικό πόλεμο, όχι, κάνατε ιμπεριαλιστικό πόλεμο προσάρτησης εδαφών από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Και εφόσον λοιπόν είσαστε διάδοχο κράτος σε σχέση με την Οθωμανική Αυτοκρατορία, γιατί η Οθωμανική Αυτοκρατορία κατέρρευσε, θα μας πληρώσετε - οι αγγλογάλλοι αυτοί, φίλοι, εταίροι, σύμμαχοι, πάντα - αυτά που αντιστοιχούν στα εδάφη που προσαρτήσατε! Αυτό το πληρώνουμε ακόμα και σήμερα!
Βεβαίως θα μου πείτε, είναι μικρό. Μικρό - μικρό, αλλά για να το πληρώσεις έπρεπε να πάρεις καινούρια δάνεια και τους τόκους για να τους πληρώσεις, νέα δάνεια, καταλαβαίνετε πως αυτό το πράγμα δημιουργεί μια γεωμετρική πρόοδο, που αυξάνει συνεχώς το χρέος.
Συστηματικά, για να καταλάβουμε πόσο μεσαιωνική είναι η μορφή, όταν ο ελληνικός λαός με το αίμα του, πλήρωσε και υπό καθεστώς ξένης κηδεμονίας με τον Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο (ΔΟΕ) που τον ονόμασαν Διεθνή Οικονομική Επιτροπή μετά το 1898, ξεπλήρωσε τα δάνεια της χρεοκοπίας Τρικούπη·"το δυστυχώς πτωχεύσαμε" του 1893. Τα ξεπλήρωσε. Και όταν μετά την απελευθέρωση ζητούσε, πάνδημο το αίτημα, δεν έχει να κάνει με πολιτική παράταξη, ήταν πάνδημο το αίτημα τότε, να απαλλαγεί από τα λίγα που υπήρχαν ακόμη για να πληρώσει, έτσι ώστε, να σταθεί στα πόδια του, ανοικοδομώντας τη χώρα του, και αν μη τι άλλο, όπως έλεγε ο ακαδημαϊκός Άγγελος Αγγελόπουλος, την εποχή εκείνη, αν μη τι άλλο, να αναγνωριστεί στο λαό αυτό, η συμβολή του νίκη ενάντια στις δυνάμεις του κακού (ναζισμού) με το να του διαγράψουν τα προπολεμικά χρέη.
Όχι μόνο δεν τα διαγράψανε αλλά μετά από μια σειρά διαδικασίες βάλανε τις ελληνικές κυβερνήσεις - βεβαίως σαν τις σημερινές - να αναγνωρίσουν τα προπολεμικά χρέη στο άρτιο της αξίας τους, που σημαίνει, τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει χωρίς να υπολογίσουνε τι είχαμε πληρώσει μέχρι τότε. Σαν να μην είχαμε πληρώσει τίποτα για τα δάνεια του 1881,του 1883, του1884,του 1886, τίποτα! Όλα αυτά βέβαια σε χρυσό! Λοιπόν στο άρτιο αναγνωρίσαμε του τόκους υπερημερίας στο σύνολό τους από το 1881 μέχρι το 1964, που έγινε η τελική ρύθμιση του προπολεμικού χρέους και επειδή ήτανε πάρα πολύ στεναχωρημένοι και είχανε σοβαρό ψυχικό πρόβλημα, οι φίλοι, σύμμαχοι και εταίροι, που κρατούσανε τα ομόλογα του ελληνικού χρέους, τους αναγνωρίσαμε και το 70% επί των τόκων υπερημερίας, μπόνους πιστωτικού κινδύνου, δηλαδή αποζημίωση όπως λέγεται πιστωτικού κινδύνου.
Πώς τα πλήρωσε ο ελληνικός λαός αυτά; Με δάνεια! Καινούργια δάνεια, και ξανά μανά δάνεια και βεβαίως ακολούθησε και όλη η μετέπειτα πορεία της εφτάχρονης χούντας, της μεταπολίτευσης, που πρόσθεσαν τα δικά τους βάρη, σ'αυτή την ιστορία. Όχι για να μπορέσει ο ελληνικός λαός να δει κοινωνικό κράτος, καλύτερες υπηρεσίες προς τον ίδιο, αύξηση των εισοδημάτων του, ανάπτυξη, καλύτερες δουλειές, όχι, για να προετοιμαστεί η χώρα να ενταχθεί στη λεγόμενη Ευρωπαϊκή Ένωση, τη Κοινή Αγορά και το ευρώ. Για να γίνει αυτό - θα μπορούσαμε να μιλάμε από το πρωί - για τα περιστατικά, το πώς διόγκωσαν όλη αυτή την ιστορία, θα σας πω μόνο ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: προκειμένου η Ελλάδα να μπει στην ευρωζώνη, πέρα από τα γνωστά που έχετε ακούσει,και φαντάζομαι τα ξέρετε όλοι, το μαγείρεμα των στοιχείων, ιστορίες, όλο αυτό το πράγμα, οργανώθηκε η λεηλασία αυτού του τόπου μέσα σε 2 χρόνια. Είναι η περίφημη ιστορία του χρηματιστηρίου, απ΄ όπου αφαιρέθηκαν, κατακλάπηκαν δηλαδή, από μια μικρή κάστα πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων 175 δις ευρώ! Αυτά, όταν τα αφαιρείς από το οικονομικό κύκλωμα, προφανώς, κάπως θα πρέπει να συμπληρωθούν. Πώς συμπληρώθηκαν;Από τότε αρχίζει η αρνητική καμπύλη των αποταμιεύσεων για το μέσο ελληνικό νοικοκυριό, αρχίζει η αύξηση του δανεισμού του νοικοκυριού και της μικρομεσαίας επιχείρησης, το κάνανε τότε, γιατί τότε άνοιξαν τα οικονομικά μας σύνορα και μπορούσαν εύκολα, τα 175 δις να τα βγάλουν έξω. Δεν έγινε ούτε μια επένδυση! Ούτε ένα ευρώ επένδυση!
Από το 2000 μέχρι το 2009 ακολούθησε άλλη μια λεηλασία, απίστευτου μεγέθους, όπου συνολικά στην δεκαετία βγάλανε στο εξωτερικό, 2.600 έλληνες, λέει η αγορά, ίσως να είναι και λιγότεροι, 252 δις ευρώ, χώρια τα 157 που είχανε βγάλει! Κάντε τις αθροίσεις για να δείτε τι μένει εντός! Να σας θυμίσω ότι, όταν χρεοκοπήσαμε επίσημα, στις 31/12/2009, το δημόσιο χρέος ήταν 298 δις ευρώ. Από εκεί και πέρα, όταν έσκασε η μεγάλη φούσκα των μεγάλων παγκόσμιων αγορών και έγινε το μεγάλο κραχ της Lehman Brothers, όπως λέγεται και των διεθνών χρηματαγορών, φάνηκε ότι η ελληνική οικονομία, δεν μπορούσε να επιβιώσει, γιατί μέχρι τότε, ειδικά μέσα στο ευρώ, το μόνο που έκανε ήταν να προσπαθεί να βρει δανεικά εναγωνίως κάθε χρόνο, για να πληρώσει παλιότερα δάνεια. Και για να μη σας κοροϊδεύουν όλοι αυτοί που μιλάνε δήθεν για τη σωτηρία της χώρας από τη χρεοκοπία, να σας πω μόνο ότι:με βάση τα στοιχεία της τελευταίας δεκαετίας το 92% κάθε νέου δανείου που έπαιρνε η χώρα στη δεκαετία, πάει στην αποπληρωμή παλαιότερων δανείων! Και μόνο το υπόλοιπο 8% αφορά τα κρυφά και φανερά ελλείμματα του κράτους, και αυτά βεβαίως ξέρουμε πώς δημιουργούνται. Δηλαδή ακόμα και αν συμπιέσουμε τόσο το κράτος, ώστε να το εξαφανίσουμε,να το εξουθενώσουμε, θα συμβάλλουμε στη μείωση του νέου δανεισμού μόνο κατά 8%!
Η δυναμική του χρέους είναι τέτοια, ο χαρακτήρας του, που είναι αδύνατον να περιοριστεί με μέτρα δημοσιονομικής λιτότητας ή περιορισμού δαπανών, αυτό που βλέπουμε καθημερινά και που βιώνει κάθε ελληνική οικογένεια, με δραματικά βεβαίως αποτελέσματα. Όταν λοιπόν αποκαλύφθηκε ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός, δεν μπορούμε να συνεχίσουμε αν δεν δανειστούμε, όχι για να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις, όπως είπαμε προηγουμένως, αλλά για να πληρώσουμε τα δανεικά, που προέρχονταν από εκεί που προέρχονταν, τότε σκέφτηκαν οι ξένοι δανειστές, αυτοί οι φίλοι μας, μαζί με το ντόπιο πολιτικό προσωπικό και τα οικονομικά και επιχειρηματικά συμφέροντα, που αν θέλετε, αυτά εκπροσωπούνται δια του πολιτικού προσωπικού και όχι ο ελληνικός λαός· λοιπόν σκεφτήκανε το εξής: εάν αφήσουμε την Ελλάδα μόνη της ν'αντιμετωπίσει το πρόβλημα της κρίσης, τότε πιθανόν να κάνει το εξής απλό πράγμα. Να βγει και να ζητήσει τη συνδρομή της ΕΕ σύμφωνα με το άρθρο 122 της Συνθήκης της Λισσαβώνας και να πει εγώ βιώνω μια κρίση που είναι υπεράνω των δυνατοτήτων μου να διαχειριστώ (γιατί έχουμε παγκόσμια κρίση κτλ). Άρα έχετε την υποχρέωση να με συνδράμετε χωρίς δανεισμό, ώστε να αντιμετωπίσω το πρόβλημα του δανεισμού μου. Δεύτερον θα μπορούσε να πάει στους δανειστές και να λέει: "Τι έχετε εκεί";"Κάτι ωραία χαρτάκια που σας έχω εκδώσει"; "Ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος"! "Οπότε κάτσε κάτω στο τραπέζι να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε. Και τι ρυθμίσεις μπορούμε να κάνουμε".Θα μπορούσαν να το κάνουν αυτό το πράγμα; Βεβαίως! Και η κυβέρνηση η προηγούμενη! Εννοώ η κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή, όπως και η κυβέρνηση που προέκυψε μετά τον Οχτώβρη του 2009. Καλά δεν συζητάμε για το κ. Παπαδήμο. Λοιπόν θα μπορούσαν;Βεβαίως. Ήτανε υποχρέωσή τους να το κάνουνε; Βεβαίως! Υποχρέωσή τους γιατί προβλέπεται από τη διαδικασία του Διεθνούς Δικαίου αλλά και του εσωτερικού δικαίου της χώρας!
Αλλά τότε υπήρξε ένα θέμα. Τι επιλέγω να προασπιστώ; Αν επιλέξω να προασπιστώ τα συμφέροντα της χώρας μου και του λαού μου τότε επιλέγω τέτοια διαδρομή. Με όλες τις ρήξεις και τα προβλήματα και τα ρίσκα που έχει αυτό το πράγμα. Έτσι; Δεν λέει κανένας ότι είναι λεωφόρος. Αλλά τα ρίσκα πλέον θα ήταν στο αντίθετο στρατόπεδο, στο στρατόπεδο των δανειστών και όχι μέσα στην Ελλάδα. Το δεύτερο είναι να προασπιστούν τα συμφέροντα των δανειστών μου. Οι κυβερνήσεις, το πολιτικό προσωπικό, το πολιτικό σύστημα, όπως το ζούμε σήμερα, με όλες τις εκδοχές του, επέλεξε το δεύτερο: "Θα προασπιστώ τα συμφέροντα των δανειστών μου έστω και αν βουλιάξει ολόκληρη η χώρα, έστω και αν εξαφανιστεί αυτός ο λαός"!
Αυτή είναι η επιλογή τους από την αρχή, και αυτό βιώνουμε μέχρι σήμερα. Γιατί; Γιατί πρώτον οι γερμανικές, γαλλικές ολλανδικές και άλλες τράπεζες, τα κερδοσκοπικά και επενδυτικά κεφάλαια δεν έπρεπε να χάσουν τα λεφτά τους. Δεν έχει σημασία αν η σύνταξη των 600 ευρώ καταντήσει 200 ευρώ! Ή αν πεθάνει ο κόσμος εδώ γιατί π.χ. δεν έχει να βάλει καύσιμα και να μην έχει πετρέλαιο για να μπορέσει να ζεσταθεί! Κανένα πρόβλημα. Ίσα-ίσα, τα επενδυτικά κεφάλαια που μας έχουν "δανείσει", αυτή τη στιγμή βάζουνε στοιχήματα στη διεθνή αγορά πόσο θα αυξηθεί η φυσική κίνηση θανάτων στον ελληνικό πληθυσμό! Πόσοι έλληνες θα πεθάνουν επιπλέον από την οικονομική πολιτική; Και με βάση το δείκτη αυτό δημιουργείται ένα "ωραίο" παράγωγο, το οποίο πουλάνε στις διεθνείς αγορές και κερδίζουν τρελά λεφτά! Αυτά τα στοιχήματα των hedge funds, των λεγόμενων επενδυτικών κεφαλαίων "υψηλής μόχλευσης" όπως λένε οι τραπεζίτες.
Και βεβαίως , το δεύτερο είναι να προστατευθεί ένα εικονικό νόμισμα το οποίο είναι επινόηση των τραπεζιτών, δεν έχει καμία σχέση με τις ζωτικές ανάγκες της οικονομίας, πολώ δε μάλλον, της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού, όχι μόνο του ελληνικού, κανενός λαού στην ΕΕ. Το φτιάξανε οι τράπεζες για να μαζέψουν το κομπόδεμα, αν θέλετε, αυτό που λέμε ρευστότητα στην οικονομία, να το μαζέψουν στα δικά τους ταμεία, και μετά αν χρειαστεί η μικρομεσαία επιχείρηση ή το νοικοκυριό, ενίσχυση ή ρευστότητα, θα πάει στις τράπεζες να τη δανειστεί.Και έτσι ο τραπεζίτης θα κερδίζει τρελά από αυτό το δανεισμό. Αυτή ήταν η επινόηση του κοινού νομίσματος και της ευρωζώνης. Παρεμπιπτόντως οι έλληνες επιστήμονες, τουλάχιστον αξιοπρεπείς έλληνες επιστήμονες από την δεκαετία του 1960, προειδοποιούσαν συστηματικά, ανεξαρτήτως πολιτικής ή ιδεολογικής τοποθέτησης για αυτό που βιώνουμε σήμερα. Το είχανε προβλέψει, το είχανε πει, με πολύ συγκεκριμένους όρους, μάλιστα οι πιο σκοτεινές προβλέψεις τους, σε σχέση μ'αυτό που ζούμε σήμερα, είναι μακριά...μακριά!
Λοιπόν, κι οδηγηθήκαμε στο μνημόνιο. Τη πρώτη πράξη που ζητήσανε οι τραπεζίτες, οι ξένοι και το πολιτικό προσωπικό, οι Μερκοζί, τι είπανε; Με κάθε τρόπο να πάρεις τα 110 δις, που στην ουσία πήγανε στα τοκοχρεολύσια, στην εξυπηρέτηση των τοκοχρεολυσίων, δηλαδή να συνεχίσουμε να εξυπηρετήσουμε τους δανειστές. Δεν πήγε ούτε ένα ευρώ σε άλλες δαπάνες, δηλαδή μισθούς και συντάξεις, κοινωνικές δαπάνες, ούτε ένα ευρώ! Μη πιστεύετε κανένα από αυτούς. Όχι μόνο δεν αρκούσαν τα 110 δις, έπρεπε να βρούμε δύο φορές αυτά για να συνεχίσουμε να πληρώνουμε τοκοχρεολύσια στους δανειστές, αλλά με τα 110 δις εξασφάλισαν την υπογραφή της τότε κυβέρνησης, στη "σύμβαση δανειακής διευκόλυνσης" η οποία προβλέπει την εκχώρηση, ακριβώς όπως το λέει το άρθρο 14, παράγραφος πέντε που λέει ότι:"η Ελλάς παραιτείται άνευ όρων και αμετάκλητα από κάθε ασυλία" που της παρέχει η άσκηση εθνικής της κυριαρχίας. Το άρθρο αυτό δεν έχει υπογραφεί από κανένα πολιτικό στην Ελλάδα σε αντίστοιχη κατάσταση ΠΟΤΕ! Από το 1830, το γενεσιουργό έτος του νεοελληνικού κράτους, αλλά δεν έχει υπογραφεί και από καμία άλλη κυβέρνηση ΣΤΟ ΚΟΣΜΟ! Από τότε που έχει συγκροτηθεί το διεθνές δίκαιο, δηλαδή από τις αρχές του 19ου αιώνα.
Για να σας δώσω ένα παράδειγμα. Στα 1894 στις διαπραγματεύσεις που έκανε ο Τρικούπης, τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας, με τους κατόχους ομολόγων ελληνικού χρέους, που τότε είχαμε χρεοκοπήσει πάλι, του ζητούσαν οι ξένοι ομολογιούχοι, οι κάτοχοι ομολόγων, δύο πράγματα:τα κλειδιά του δημόσιου ταμείου και την εθνική κυριαρχία της χώρας. Και απαντούσε ο Τρικούπης λέγοντας "δεν μπορώ να φανταστώ πολιτικό που θα υπογράψει ποτέ την εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας και του δημόσιου ταμείου αυτής της χώρας". Έζησε πολύ μακριά από τη σημερινή εποχή. Διότι, όχι μόνο εκχώρησαν, απεμπόλησαν,άνευ όρων και αμετάκλητα, όχι μόνο την ασυλία που αφορά το σημερινό καθεστώς, δηλαδή τα περιουσιακά στοιχεία του ελληνικού κράτους σήμερα, αλλά και τα μελλοντικά του! Και όχι μόνο απεμπόλησαν τη δυνατότητα να υπερασπιστούν τη δημόσια περιουσία, ακόμα και το σκληρό πυρήνα της, που αφορά στρατό, δημόσια κτίρια, αρχαιολογικά μνημεία, τα πάντα, αλλά απεμπόλησαν και το δικαίωμα να υπερασπιστούν το δικαίωμα στην ιδιοκτησία του Έλληνα πολίτη! Όπως επίσης και την εθνική επικράτεια.
Όλα αυτά για να οδηγηθούμε λίγο αργότερα, στο νομοθετικό πλαίσιο με βάση το οποίο μπορεί να πουληθεί η χώρα με απλή υπουργική απόφαση!
Το περίφημο "Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα"που ψηφίστηκε 28-29 Ιουνίου, μαζί με τον λεγόμενο "εφαρμοστικό νόμο". Με βάση τον εφαρμοστικό νόμο με απλή απόφαση υπουργού μπορεί να εκποιηθεί το σύμπαν, σ'αυτή τη χώρα.
Μάλιστα τελευταία, ζητωκραυγάζουν τα ξένα ΜΜΕ, αυτά τα ειδικά ξέρετε με τους οικονομικούς αναλυτές, που διαμορφώνουν κλίμα στις αγορές. Γιατί;Γιατί η ελληνική κυβέρνηση δέχτηκε υπογείως, να περάσει το σύνολο του ορυκτού πλούτου της χώρας, στη δικαιοδοσία του "Ταμείου Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου", αυτή την ανώνυμη εταιρεία που έφτιαξαν με τον εφαρμοστικό, τύπου Treuhand, όπως είχαν φτιάξει οι γερμανοί για να εκποιήσουν την ΓΛΔ (Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία) όταν την προσάρτησαν, αυτό φτιάξαμε και 'μεις με επικεφαλής τον κ. Κουκιάδη, καθηγητή κτλ, όπου με απλή υπουργική απόφαση λένε ότι πέρασε ολόκληρος ο ορυκτός πλούτος σε αυτήν για να εκποιηθεί. Και με βάση τον εφαρμοστικό, ότι περνάει στην εταιρεία αυτή, έχει δύο επιλογές: ή την καταστροφή ή την εκποίηση. Να επιστρέψει ξανά στο δημόσιο, δεν υπάρχει περίπτωση.
Και επειδή λοιπόν δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση, καταργούμε το ΙΓΜΕ, διαλύουμε κάθε δημόσιο φορέα Επιστημονικής Έρευνας στο τόπο, γιατί; Γιατί δεν μπορεί να υπάρχουν επιστήμονες και μάλιστα σε δημόσιους φορείς που να υπερασπιστούν ή να διανοηθούν ότι μπορούν να υπερασπιστούν αυτό που αποτελεί την προίκα αυτού του λαού.
Παρεμπιπτόντως, για να καταλάβετε πού έχουμε φτάσει, στον εφαρμοστικό νόμο, επαναφέρανε σουλτανικό μέτρο: επί οθωμανικού κράτους, όπως φαντάζομαι κάποιοι από εσάς γνωρίζετε, στον σουλτάνο ανήκαν τα πάντα. Η γη, οι οικοσκευές, τα πάντα. Των υπηκόων του (εννοείται). Και εκχωρούσε την κυριότητα ή την χρήση αυτών που του ανήκαν, σε ευνοούμενούς του ή σε κοινότητες με προνομιακό καθεστώς. Αλλά δεν εκχωρούσε την ιδιοκτησία, εκχωρούσε την κυριότητα, τη χρήση.
(Στο σημείο αυτό επισημαίνεται από το προεδρείο ότι τελειώνει ο χρόνος. Ο κόσμος διαμαρτύρεται έντονα. Και ο Καζάκης για να βοηθήσει τη διαδικασία δηλώνει:"Συγγνώμη, ακούστε με λιγάκι. Ετούτος ο λαός γέννησε τη δημοκρατία. Δημοκρατία προϋποθέτει σεβασμό στη διαδικασία, με αυτή την έννοια σεβαστείτε τη διαδικασία, υπάρχει χρόνος και για συζήτηση οπότε δεν υπάρχει θέμα". Και συνεχίζεται η εισήγηση.)
Να τελειώνω, μόνο με δύο λέξεις αν μου επιτρέπετε. (Φωνές:λύσεις, λύσεις). Θα σας πω και για λύσεις. Αλλά για να καταλάβουμε όμως το πρόβλημα. Σήμερα, με βάση τον εφαρμοστικό νόμο που ψηφίστηκε, μπορεί με απλή υπουργική απόφαση οτιδήποτε είναι στο δημόσιο, σε ιδιώτες, ή αφορά αυτό που λέμε τον σκληρό πυρήνα των δημόσιων αγαθών, να δοθεί ως κυριότητα σε οποιοδήποτε ξένο επενδυτή, χωρίς όμως να αλλάξει το ιδιοκτησιακό καθεστώς. Θα παραμείνει στην ιδιοκτησία μας αλλά θα το χειρίζεται άλλος. Και όταν έχει δικαίωμα κυριότητας καταλαβαίνετε μετά τι γίνεται. (Αυτό ισχύει) και για την επικράτεια, γι'αυτό οργανώνουν τις λεγόμενες Ειδικές Οικονομικές Ζώνες.
Από εκεί και πέρα, επειδή είμαστε κοντά στη λύση του δράματος, είμαστε πάρα πολύ κοντά στη λύση του δράματος, πρέπει να αποφασίσουμε! Και εγώ αυτό λέω σε όλους, σε όλους μας. Η απόφαση είναι απλή: ή να αποφασίσει ο λαός αν θέλει να γίνει δουλοπάροικος των τραπεζών, των χρηματιστών και αυτών των λεβαντινοραγιάδων που οικοδόμησαν αυτό πολιτικό και οικονομικό σύστημα, ή θα σηκώσουμε ανάστημα, όπως κάναμε πολλές φορές στην ιστορία μας, και θα πούμε ότι ετούτος εδώ ο τόπος μας ανήκει! Αλλά εμείς είμαστε αφεντικά!
Το καθήκον για μένα σήμερα είναι βαθύτατα απελευθερωτικό! Όσο ποτέ άλλοτε στην ελληνική ιστορία!
Και ξεκινάει από δύο πράγματα: πρώτον, λέμε στους δανειστές, ευχαριστούμε πάρα πολύ, αλλά δεν πρόκειται να πάρετε ούτε τσεντέσιμο από εδώ και 'μπρός από τον ελληνικό λαό. Και δεύτερον,σηκωνόμαστε και φεύγουμε από τη λυκοφωλιά. Γιατί πως να το κάνουμε, όταν μαζεύονται 26 λύκοι και ένα πρόβατο, να συζητήσουν για φαγητό... δεν ξέρω!
Από εκεί και πέρα θα μπορούσαμε, (να συζητήσουμε), για πολλές προτάσεις, δόξα τω θεό ετούτος εδώ ο τόπος έχει σπουδάσει αρκετά παιδιά, τόσα παιδιά, όσο είναι το επιστημονικό δυναμικό της Γερμανίας, τέτοιο επιστημονικό δυναμικό έχουμε, αναλογικά με τον πληθυσμό μας, αλλά το διώχνουν. Το διώχνουν, δεν το έχουν ανάγκη. Η ψωροκώσταινα δεν το έχει ανάγκη! Το διώχνουν στο εξωτερικό. Έχουμε το επιστημονικό δυναμικό ώστε να οικοδομηθεί από τη πρώτη μέρα η χώρα σε νέα βάση με νέα κατεύθυνση, σε νέα πορεία. Δεν πρέπει να φοβόμαστε!
Αυτό που χρειαζόμαστε για να το καταφέρουμε, και να με συγχωρείτε με αυτή τη λέξη τελειώνω, χρειαζόμαστε μπουρλοτιέρηδες των ψυχών. Και παρά το γεγονός, ότι εγώ δεν φέρω σχήμα, θα έλεγα το εξής: Τούτη την ώρα, όσο ποτέ άλλοτε, τούτο το έθνος χρειάζεται Παπαφλέσσες!
Πώς είναι δυνατόν μια ελληνική κοινωνία η οποία ζει υπό καθεστώς λιτότητας - τουλάχιστον εγώ δεν θυμάμαι τίποτα άλλο, από μικρό παιδί, λιτότητα ακούω από την άποψη της οικονομικής πολιτικής που εφαρμόζεται σ' αυτή τη χώρα, ότι είμαστε μέσα στο τούνελ, και από το τούνελ και με το τούνελ και ποτέ δεν βλέπουμε φως στο τούνελ, και όταν κάποτε φαίνεται φως στο βάθος του τούνελ, τελικά ήταν το ωτομοτρίς που ερχόταν κατά πάνω μας. Σ'αυτή την ιστορία λοιπόν θα πρέπει να ξέρουμε ότι το δημόσιο χρέος είναι ένα προϊόν της πολιτικής κατάστασης της χώρας. Όχι αυτό που συνήθως λέγεται πελατειακές σχέσεις, που υπάρχουν βεβαίως, αλλά του γεγονότος ότι η Ελλάδα συγκροτήθηκε ως ανεξάρτητο -τύποις- κράτος ως προτεκτοράτο.
Εδώ μ' αρέσει πάρα πολύ του κ. Ζουράρι, όπως αναφέρθηκε ο πατήρ Μεταλληνός προηγουμένως, εγώ νομίζω ότι είναι εξαιρετικά ενδιαφέρων ο ορισμός του προτεκτοράτου ή της ιδεολογίας του προτεκτοράτου που έδωσε ο Αναστάσιος Γεννάδιος, ένας διπλωμάτης στα τέλη του 19ου αιώνα, που έλεγε ότι από τον παλιό ραγιαδισμό στον Οθωμανό, περάσαμε στο λεγόμενο λεβαντινοραγιαδισμό. Όπου βεβαίως, οι Δυτικοί ήταν οι μόνοι προστάτες δεκανίκια - και συγγνώμη για την έκφραση - νταβατζήδες αυτού του λαού, γιατί χωρίς αυτούς, χωρίς αυτά τα δεκανίκια, χωρίς αυτούς τους προστάτες, αυτό το έθνος δεν θα μπορούσε να περπατήσει με ίδια μέσα. Ακούσατε τον προηγούμενο φερόμενο ως πρωθυπουργό αυτής της χώρας - ο οποίος μιλάει παραλλήλως, δεν ξέρω αν τελείωσε, με την εκδήλωση αυτή - θα τον ακούσατε να μιλάει για τις "δάνειες δυνάμεις". Για να κρατήσουν ετούτο εδώ το τόπο μονίμως σκλαβωμένο, σε καθεστώς υποτέλειας και προτεκτοράτου, του δημιούργησαν ένα τεράστιο χρέος.
Αυτή η ιστορία είναι παλιά.Έρχεται από το μεσαίωνα. Είναι αυτό που λένε οι αγγλοσάξονες, peonage, είναι μια μορφή πεονίας. Τι είναι αυτό; Όταν ο χωρικός χρωστάει στον άρχοντα, και για να ξεπληρώσει δουλεύει μέχρι να ξεπληρώσει. Έλα όμως που ο αφέντης κρατάει τα βιβλία και τα μαγειρεύει κατάλληλα, ώστε να μη ξεχρεώσει ποτέ, αυτός, τα παιδιά του, τα εγγόνια του, τα δισέγγονά του. Αυτό ήταν το καθεστώς πεονίας.
Σήμερα, επιβάλλεται καθεστώς επίσημης πεονίας, θεσμοθετημένης πεονίας για ένα ολόκληρο λαό. Και αυτό που συμβαίνει είναι πρωτοφανές! Πήραμε προαγωγή. Ήμασταν προτεκτοράτο, πάμε τώρα σε δουλοπαροικία χρέους. Προαγωγή!
Λοιπόν γιατί αυτό; Γιατί το συγκεκριμένο χρέος το οποίο καλούμαστε να πληρώσουμε είναι ένα προϊόν αυτού ακριβώς του καθεστώτος προτεκτοράτου που έχει επιβληθεί στη χώρα.
Να σας θυμίσω ορισμένα πράγματα για να καταλάβουμε γιατί μιλάμε. Το ξέρετε ότι ακόμα πληρώνουμε το σουλτανικό χρέος; Ακόμη τώρα πληρώνουμε σουλτανικό χρέος και μάλιστα ποιο σουλτανικό χρέος; Το σουλτανικό χρέος των πληθυσμών που απελευθέρωσε ο Ελληνικός Στρατός στους Βαλκανικούς Πολέμους! Γιατί; Γιατί το 1919 όταν πήγε ο Ελευθέριος Βενιζέλος στο Παρίσι, στη σύναψη ειρήνης μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, και ζήτησε να αναγνωριστούν τα εδάφη που απελευθέρωσε ο Ελληνικός Στρατός στους Βαλκανικούς Πολέμους, του είπανε τα εξής: Μα δε κάνατε απελευθερωτικό πόλεμο, όχι, κάνατε ιμπεριαλιστικό πόλεμο προσάρτησης εδαφών από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Και εφόσον λοιπόν είσαστε διάδοχο κράτος σε σχέση με την Οθωμανική Αυτοκρατορία, γιατί η Οθωμανική Αυτοκρατορία κατέρρευσε, θα μας πληρώσετε - οι αγγλογάλλοι αυτοί, φίλοι, εταίροι, σύμμαχοι, πάντα - αυτά που αντιστοιχούν στα εδάφη που προσαρτήσατε! Αυτό το πληρώνουμε ακόμα και σήμερα!
Βεβαίως θα μου πείτε, είναι μικρό. Μικρό - μικρό, αλλά για να το πληρώσεις έπρεπε να πάρεις καινούρια δάνεια και τους τόκους για να τους πληρώσεις, νέα δάνεια, καταλαβαίνετε πως αυτό το πράγμα δημιουργεί μια γεωμετρική πρόοδο, που αυξάνει συνεχώς το χρέος.
Συστηματικά, για να καταλάβουμε πόσο μεσαιωνική είναι η μορφή, όταν ο ελληνικός λαός με το αίμα του, πλήρωσε και υπό καθεστώς ξένης κηδεμονίας με τον Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο (ΔΟΕ) που τον ονόμασαν Διεθνή Οικονομική Επιτροπή μετά το 1898, ξεπλήρωσε τα δάνεια της χρεοκοπίας Τρικούπη·"το δυστυχώς πτωχεύσαμε" του 1893. Τα ξεπλήρωσε. Και όταν μετά την απελευθέρωση ζητούσε, πάνδημο το αίτημα, δεν έχει να κάνει με πολιτική παράταξη, ήταν πάνδημο το αίτημα τότε, να απαλλαγεί από τα λίγα που υπήρχαν ακόμη για να πληρώσει, έτσι ώστε, να σταθεί στα πόδια του, ανοικοδομώντας τη χώρα του, και αν μη τι άλλο, όπως έλεγε ο ακαδημαϊκός Άγγελος Αγγελόπουλος, την εποχή εκείνη, αν μη τι άλλο, να αναγνωριστεί στο λαό αυτό, η συμβολή του νίκη ενάντια στις δυνάμεις του κακού (ναζισμού) με το να του διαγράψουν τα προπολεμικά χρέη.
Όχι μόνο δεν τα διαγράψανε αλλά μετά από μια σειρά διαδικασίες βάλανε τις ελληνικές κυβερνήσεις - βεβαίως σαν τις σημερινές - να αναγνωρίσουν τα προπολεμικά χρέη στο άρτιο της αξίας τους, που σημαίνει, τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει χωρίς να υπολογίσουνε τι είχαμε πληρώσει μέχρι τότε. Σαν να μην είχαμε πληρώσει τίποτα για τα δάνεια του 1881,του 1883, του1884,του 1886, τίποτα! Όλα αυτά βέβαια σε χρυσό! Λοιπόν στο άρτιο αναγνωρίσαμε του τόκους υπερημερίας στο σύνολό τους από το 1881 μέχρι το 1964, που έγινε η τελική ρύθμιση του προπολεμικού χρέους και επειδή ήτανε πάρα πολύ στεναχωρημένοι και είχανε σοβαρό ψυχικό πρόβλημα, οι φίλοι, σύμμαχοι και εταίροι, που κρατούσανε τα ομόλογα του ελληνικού χρέους, τους αναγνωρίσαμε και το 70% επί των τόκων υπερημερίας, μπόνους πιστωτικού κινδύνου, δηλαδή αποζημίωση όπως λέγεται πιστωτικού κινδύνου.
Πώς τα πλήρωσε ο ελληνικός λαός αυτά; Με δάνεια! Καινούργια δάνεια, και ξανά μανά δάνεια και βεβαίως ακολούθησε και όλη η μετέπειτα πορεία της εφτάχρονης χούντας, της μεταπολίτευσης, που πρόσθεσαν τα δικά τους βάρη, σ'αυτή την ιστορία. Όχι για να μπορέσει ο ελληνικός λαός να δει κοινωνικό κράτος, καλύτερες υπηρεσίες προς τον ίδιο, αύξηση των εισοδημάτων του, ανάπτυξη, καλύτερες δουλειές, όχι, για να προετοιμαστεί η χώρα να ενταχθεί στη λεγόμενη Ευρωπαϊκή Ένωση, τη Κοινή Αγορά και το ευρώ. Για να γίνει αυτό - θα μπορούσαμε να μιλάμε από το πρωί - για τα περιστατικά, το πώς διόγκωσαν όλη αυτή την ιστορία, θα σας πω μόνο ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: προκειμένου η Ελλάδα να μπει στην ευρωζώνη, πέρα από τα γνωστά που έχετε ακούσει,και φαντάζομαι τα ξέρετε όλοι, το μαγείρεμα των στοιχείων, ιστορίες, όλο αυτό το πράγμα, οργανώθηκε η λεηλασία αυτού του τόπου μέσα σε 2 χρόνια. Είναι η περίφημη ιστορία του χρηματιστηρίου, απ΄ όπου αφαιρέθηκαν, κατακλάπηκαν δηλαδή, από μια μικρή κάστα πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων 175 δις ευρώ! Αυτά, όταν τα αφαιρείς από το οικονομικό κύκλωμα, προφανώς, κάπως θα πρέπει να συμπληρωθούν. Πώς συμπληρώθηκαν;Από τότε αρχίζει η αρνητική καμπύλη των αποταμιεύσεων για το μέσο ελληνικό νοικοκυριό, αρχίζει η αύξηση του δανεισμού του νοικοκυριού και της μικρομεσαίας επιχείρησης, το κάνανε τότε, γιατί τότε άνοιξαν τα οικονομικά μας σύνορα και μπορούσαν εύκολα, τα 175 δις να τα βγάλουν έξω. Δεν έγινε ούτε μια επένδυση! Ούτε ένα ευρώ επένδυση!
Από το 2000 μέχρι το 2009 ακολούθησε άλλη μια λεηλασία, απίστευτου μεγέθους, όπου συνολικά στην δεκαετία βγάλανε στο εξωτερικό, 2.600 έλληνες, λέει η αγορά, ίσως να είναι και λιγότεροι, 252 δις ευρώ, χώρια τα 157 που είχανε βγάλει! Κάντε τις αθροίσεις για να δείτε τι μένει εντός! Να σας θυμίσω ότι, όταν χρεοκοπήσαμε επίσημα, στις 31/12/2009, το δημόσιο χρέος ήταν 298 δις ευρώ. Από εκεί και πέρα, όταν έσκασε η μεγάλη φούσκα των μεγάλων παγκόσμιων αγορών και έγινε το μεγάλο κραχ της Lehman Brothers, όπως λέγεται και των διεθνών χρηματαγορών, φάνηκε ότι η ελληνική οικονομία, δεν μπορούσε να επιβιώσει, γιατί μέχρι τότε, ειδικά μέσα στο ευρώ, το μόνο που έκανε ήταν να προσπαθεί να βρει δανεικά εναγωνίως κάθε χρόνο, για να πληρώσει παλιότερα δάνεια. Και για να μη σας κοροϊδεύουν όλοι αυτοί που μιλάνε δήθεν για τη σωτηρία της χώρας από τη χρεοκοπία, να σας πω μόνο ότι:με βάση τα στοιχεία της τελευταίας δεκαετίας το 92% κάθε νέου δανείου που έπαιρνε η χώρα στη δεκαετία, πάει στην αποπληρωμή παλαιότερων δανείων! Και μόνο το υπόλοιπο 8% αφορά τα κρυφά και φανερά ελλείμματα του κράτους, και αυτά βεβαίως ξέρουμε πώς δημιουργούνται. Δηλαδή ακόμα και αν συμπιέσουμε τόσο το κράτος, ώστε να το εξαφανίσουμε,να το εξουθενώσουμε, θα συμβάλλουμε στη μείωση του νέου δανεισμού μόνο κατά 8%!
Η δυναμική του χρέους είναι τέτοια, ο χαρακτήρας του, που είναι αδύνατον να περιοριστεί με μέτρα δημοσιονομικής λιτότητας ή περιορισμού δαπανών, αυτό που βλέπουμε καθημερινά και που βιώνει κάθε ελληνική οικογένεια, με δραματικά βεβαίως αποτελέσματα. Όταν λοιπόν αποκαλύφθηκε ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός, δεν μπορούμε να συνεχίσουμε αν δεν δανειστούμε, όχι για να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις, όπως είπαμε προηγουμένως, αλλά για να πληρώσουμε τα δανεικά, που προέρχονταν από εκεί που προέρχονταν, τότε σκέφτηκαν οι ξένοι δανειστές, αυτοί οι φίλοι μας, μαζί με το ντόπιο πολιτικό προσωπικό και τα οικονομικά και επιχειρηματικά συμφέροντα, που αν θέλετε, αυτά εκπροσωπούνται δια του πολιτικού προσωπικού και όχι ο ελληνικός λαός· λοιπόν σκεφτήκανε το εξής: εάν αφήσουμε την Ελλάδα μόνη της ν'αντιμετωπίσει το πρόβλημα της κρίσης, τότε πιθανόν να κάνει το εξής απλό πράγμα. Να βγει και να ζητήσει τη συνδρομή της ΕΕ σύμφωνα με το άρθρο 122 της Συνθήκης της Λισσαβώνας και να πει εγώ βιώνω μια κρίση που είναι υπεράνω των δυνατοτήτων μου να διαχειριστώ (γιατί έχουμε παγκόσμια κρίση κτλ). Άρα έχετε την υποχρέωση να με συνδράμετε χωρίς δανεισμό, ώστε να αντιμετωπίσω το πρόβλημα του δανεισμού μου. Δεύτερον θα μπορούσε να πάει στους δανειστές και να λέει: "Τι έχετε εκεί";"Κάτι ωραία χαρτάκια που σας έχω εκδώσει"; "Ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος"! "Οπότε κάτσε κάτω στο τραπέζι να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε. Και τι ρυθμίσεις μπορούμε να κάνουμε".Θα μπορούσαν να το κάνουν αυτό το πράγμα; Βεβαίως! Και η κυβέρνηση η προηγούμενη! Εννοώ η κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή, όπως και η κυβέρνηση που προέκυψε μετά τον Οχτώβρη του 2009. Καλά δεν συζητάμε για το κ. Παπαδήμο. Λοιπόν θα μπορούσαν;Βεβαίως. Ήτανε υποχρέωσή τους να το κάνουνε; Βεβαίως! Υποχρέωσή τους γιατί προβλέπεται από τη διαδικασία του Διεθνούς Δικαίου αλλά και του εσωτερικού δικαίου της χώρας!
Αλλά τότε υπήρξε ένα θέμα. Τι επιλέγω να προασπιστώ; Αν επιλέξω να προασπιστώ τα συμφέροντα της χώρας μου και του λαού μου τότε επιλέγω τέτοια διαδρομή. Με όλες τις ρήξεις και τα προβλήματα και τα ρίσκα που έχει αυτό το πράγμα. Έτσι; Δεν λέει κανένας ότι είναι λεωφόρος. Αλλά τα ρίσκα πλέον θα ήταν στο αντίθετο στρατόπεδο, στο στρατόπεδο των δανειστών και όχι μέσα στην Ελλάδα. Το δεύτερο είναι να προασπιστούν τα συμφέροντα των δανειστών μου. Οι κυβερνήσεις, το πολιτικό προσωπικό, το πολιτικό σύστημα, όπως το ζούμε σήμερα, με όλες τις εκδοχές του, επέλεξε το δεύτερο: "Θα προασπιστώ τα συμφέροντα των δανειστών μου έστω και αν βουλιάξει ολόκληρη η χώρα, έστω και αν εξαφανιστεί αυτός ο λαός"!
Αυτή είναι η επιλογή τους από την αρχή, και αυτό βιώνουμε μέχρι σήμερα. Γιατί; Γιατί πρώτον οι γερμανικές, γαλλικές ολλανδικές και άλλες τράπεζες, τα κερδοσκοπικά και επενδυτικά κεφάλαια δεν έπρεπε να χάσουν τα λεφτά τους. Δεν έχει σημασία αν η σύνταξη των 600 ευρώ καταντήσει 200 ευρώ! Ή αν πεθάνει ο κόσμος εδώ γιατί π.χ. δεν έχει να βάλει καύσιμα και να μην έχει πετρέλαιο για να μπορέσει να ζεσταθεί! Κανένα πρόβλημα. Ίσα-ίσα, τα επενδυτικά κεφάλαια που μας έχουν "δανείσει", αυτή τη στιγμή βάζουνε στοιχήματα στη διεθνή αγορά πόσο θα αυξηθεί η φυσική κίνηση θανάτων στον ελληνικό πληθυσμό! Πόσοι έλληνες θα πεθάνουν επιπλέον από την οικονομική πολιτική; Και με βάση το δείκτη αυτό δημιουργείται ένα "ωραίο" παράγωγο, το οποίο πουλάνε στις διεθνείς αγορές και κερδίζουν τρελά λεφτά! Αυτά τα στοιχήματα των hedge funds, των λεγόμενων επενδυτικών κεφαλαίων "υψηλής μόχλευσης" όπως λένε οι τραπεζίτες.
Και βεβαίως , το δεύτερο είναι να προστατευθεί ένα εικονικό νόμισμα το οποίο είναι επινόηση των τραπεζιτών, δεν έχει καμία σχέση με τις ζωτικές ανάγκες της οικονομίας, πολώ δε μάλλον, της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού, όχι μόνο του ελληνικού, κανενός λαού στην ΕΕ. Το φτιάξανε οι τράπεζες για να μαζέψουν το κομπόδεμα, αν θέλετε, αυτό που λέμε ρευστότητα στην οικονομία, να το μαζέψουν στα δικά τους ταμεία, και μετά αν χρειαστεί η μικρομεσαία επιχείρηση ή το νοικοκυριό, ενίσχυση ή ρευστότητα, θα πάει στις τράπεζες να τη δανειστεί.Και έτσι ο τραπεζίτης θα κερδίζει τρελά από αυτό το δανεισμό. Αυτή ήταν η επινόηση του κοινού νομίσματος και της ευρωζώνης. Παρεμπιπτόντως οι έλληνες επιστήμονες, τουλάχιστον αξιοπρεπείς έλληνες επιστήμονες από την δεκαετία του 1960, προειδοποιούσαν συστηματικά, ανεξαρτήτως πολιτικής ή ιδεολογικής τοποθέτησης για αυτό που βιώνουμε σήμερα. Το είχανε προβλέψει, το είχανε πει, με πολύ συγκεκριμένους όρους, μάλιστα οι πιο σκοτεινές προβλέψεις τους, σε σχέση μ'αυτό που ζούμε σήμερα, είναι μακριά...μακριά!
Λοιπόν, κι οδηγηθήκαμε στο μνημόνιο. Τη πρώτη πράξη που ζητήσανε οι τραπεζίτες, οι ξένοι και το πολιτικό προσωπικό, οι Μερκοζί, τι είπανε; Με κάθε τρόπο να πάρεις τα 110 δις, που στην ουσία πήγανε στα τοκοχρεολύσια, στην εξυπηρέτηση των τοκοχρεολυσίων, δηλαδή να συνεχίσουμε να εξυπηρετήσουμε τους δανειστές. Δεν πήγε ούτε ένα ευρώ σε άλλες δαπάνες, δηλαδή μισθούς και συντάξεις, κοινωνικές δαπάνες, ούτε ένα ευρώ! Μη πιστεύετε κανένα από αυτούς. Όχι μόνο δεν αρκούσαν τα 110 δις, έπρεπε να βρούμε δύο φορές αυτά για να συνεχίσουμε να πληρώνουμε τοκοχρεολύσια στους δανειστές, αλλά με τα 110 δις εξασφάλισαν την υπογραφή της τότε κυβέρνησης, στη "σύμβαση δανειακής διευκόλυνσης" η οποία προβλέπει την εκχώρηση, ακριβώς όπως το λέει το άρθρο 14, παράγραφος πέντε που λέει ότι:"η Ελλάς παραιτείται άνευ όρων και αμετάκλητα από κάθε ασυλία" που της παρέχει η άσκηση εθνικής της κυριαρχίας. Το άρθρο αυτό δεν έχει υπογραφεί από κανένα πολιτικό στην Ελλάδα σε αντίστοιχη κατάσταση ΠΟΤΕ! Από το 1830, το γενεσιουργό έτος του νεοελληνικού κράτους, αλλά δεν έχει υπογραφεί και από καμία άλλη κυβέρνηση ΣΤΟ ΚΟΣΜΟ! Από τότε που έχει συγκροτηθεί το διεθνές δίκαιο, δηλαδή από τις αρχές του 19ου αιώνα.
Για να σας δώσω ένα παράδειγμα. Στα 1894 στις διαπραγματεύσεις που έκανε ο Τρικούπης, τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας, με τους κατόχους ομολόγων ελληνικού χρέους, που τότε είχαμε χρεοκοπήσει πάλι, του ζητούσαν οι ξένοι ομολογιούχοι, οι κάτοχοι ομολόγων, δύο πράγματα:τα κλειδιά του δημόσιου ταμείου και την εθνική κυριαρχία της χώρας. Και απαντούσε ο Τρικούπης λέγοντας "δεν μπορώ να φανταστώ πολιτικό που θα υπογράψει ποτέ την εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας και του δημόσιου ταμείου αυτής της χώρας". Έζησε πολύ μακριά από τη σημερινή εποχή. Διότι, όχι μόνο εκχώρησαν, απεμπόλησαν,άνευ όρων και αμετάκλητα, όχι μόνο την ασυλία που αφορά το σημερινό καθεστώς, δηλαδή τα περιουσιακά στοιχεία του ελληνικού κράτους σήμερα, αλλά και τα μελλοντικά του! Και όχι μόνο απεμπόλησαν τη δυνατότητα να υπερασπιστούν τη δημόσια περιουσία, ακόμα και το σκληρό πυρήνα της, που αφορά στρατό, δημόσια κτίρια, αρχαιολογικά μνημεία, τα πάντα, αλλά απεμπόλησαν και το δικαίωμα να υπερασπιστούν το δικαίωμα στην ιδιοκτησία του Έλληνα πολίτη! Όπως επίσης και την εθνική επικράτεια.
Όλα αυτά για να οδηγηθούμε λίγο αργότερα, στο νομοθετικό πλαίσιο με βάση το οποίο μπορεί να πουληθεί η χώρα με απλή υπουργική απόφαση!
Το περίφημο "Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα"που ψηφίστηκε 28-29 Ιουνίου, μαζί με τον λεγόμενο "εφαρμοστικό νόμο". Με βάση τον εφαρμοστικό νόμο με απλή απόφαση υπουργού μπορεί να εκποιηθεί το σύμπαν, σ'αυτή τη χώρα.
Μάλιστα τελευταία, ζητωκραυγάζουν τα ξένα ΜΜΕ, αυτά τα ειδικά ξέρετε με τους οικονομικούς αναλυτές, που διαμορφώνουν κλίμα στις αγορές. Γιατί;Γιατί η ελληνική κυβέρνηση δέχτηκε υπογείως, να περάσει το σύνολο του ορυκτού πλούτου της χώρας, στη δικαιοδοσία του "Ταμείου Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου", αυτή την ανώνυμη εταιρεία που έφτιαξαν με τον εφαρμοστικό, τύπου Treuhand, όπως είχαν φτιάξει οι γερμανοί για να εκποιήσουν την ΓΛΔ (Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία) όταν την προσάρτησαν, αυτό φτιάξαμε και 'μεις με επικεφαλής τον κ. Κουκιάδη, καθηγητή κτλ, όπου με απλή υπουργική απόφαση λένε ότι πέρασε ολόκληρος ο ορυκτός πλούτος σε αυτήν για να εκποιηθεί. Και με βάση τον εφαρμοστικό, ότι περνάει στην εταιρεία αυτή, έχει δύο επιλογές: ή την καταστροφή ή την εκποίηση. Να επιστρέψει ξανά στο δημόσιο, δεν υπάρχει περίπτωση.
Και επειδή λοιπόν δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση, καταργούμε το ΙΓΜΕ, διαλύουμε κάθε δημόσιο φορέα Επιστημονικής Έρευνας στο τόπο, γιατί; Γιατί δεν μπορεί να υπάρχουν επιστήμονες και μάλιστα σε δημόσιους φορείς που να υπερασπιστούν ή να διανοηθούν ότι μπορούν να υπερασπιστούν αυτό που αποτελεί την προίκα αυτού του λαού.
Παρεμπιπτόντως, για να καταλάβετε πού έχουμε φτάσει, στον εφαρμοστικό νόμο, επαναφέρανε σουλτανικό μέτρο: επί οθωμανικού κράτους, όπως φαντάζομαι κάποιοι από εσάς γνωρίζετε, στον σουλτάνο ανήκαν τα πάντα. Η γη, οι οικοσκευές, τα πάντα. Των υπηκόων του (εννοείται). Και εκχωρούσε την κυριότητα ή την χρήση αυτών που του ανήκαν, σε ευνοούμενούς του ή σε κοινότητες με προνομιακό καθεστώς. Αλλά δεν εκχωρούσε την ιδιοκτησία, εκχωρούσε την κυριότητα, τη χρήση.
(Στο σημείο αυτό επισημαίνεται από το προεδρείο ότι τελειώνει ο χρόνος. Ο κόσμος διαμαρτύρεται έντονα. Και ο Καζάκης για να βοηθήσει τη διαδικασία δηλώνει:"Συγγνώμη, ακούστε με λιγάκι. Ετούτος ο λαός γέννησε τη δημοκρατία. Δημοκρατία προϋποθέτει σεβασμό στη διαδικασία, με αυτή την έννοια σεβαστείτε τη διαδικασία, υπάρχει χρόνος και για συζήτηση οπότε δεν υπάρχει θέμα". Και συνεχίζεται η εισήγηση.)
Να τελειώνω, μόνο με δύο λέξεις αν μου επιτρέπετε. (Φωνές:λύσεις, λύσεις). Θα σας πω και για λύσεις. Αλλά για να καταλάβουμε όμως το πρόβλημα. Σήμερα, με βάση τον εφαρμοστικό νόμο που ψηφίστηκε, μπορεί με απλή υπουργική απόφαση οτιδήποτε είναι στο δημόσιο, σε ιδιώτες, ή αφορά αυτό που λέμε τον σκληρό πυρήνα των δημόσιων αγαθών, να δοθεί ως κυριότητα σε οποιοδήποτε ξένο επενδυτή, χωρίς όμως να αλλάξει το ιδιοκτησιακό καθεστώς. Θα παραμείνει στην ιδιοκτησία μας αλλά θα το χειρίζεται άλλος. Και όταν έχει δικαίωμα κυριότητας καταλαβαίνετε μετά τι γίνεται. (Αυτό ισχύει) και για την επικράτεια, γι'αυτό οργανώνουν τις λεγόμενες Ειδικές Οικονομικές Ζώνες.
Από εκεί και πέρα, επειδή είμαστε κοντά στη λύση του δράματος, είμαστε πάρα πολύ κοντά στη λύση του δράματος, πρέπει να αποφασίσουμε! Και εγώ αυτό λέω σε όλους, σε όλους μας. Η απόφαση είναι απλή: ή να αποφασίσει ο λαός αν θέλει να γίνει δουλοπάροικος των τραπεζών, των χρηματιστών και αυτών των λεβαντινοραγιάδων που οικοδόμησαν αυτό πολιτικό και οικονομικό σύστημα, ή θα σηκώσουμε ανάστημα, όπως κάναμε πολλές φορές στην ιστορία μας, και θα πούμε ότι ετούτος εδώ ο τόπος μας ανήκει! Αλλά εμείς είμαστε αφεντικά!
Το καθήκον για μένα σήμερα είναι βαθύτατα απελευθερωτικό! Όσο ποτέ άλλοτε στην ελληνική ιστορία!
Και ξεκινάει από δύο πράγματα: πρώτον, λέμε στους δανειστές, ευχαριστούμε πάρα πολύ, αλλά δεν πρόκειται να πάρετε ούτε τσεντέσιμο από εδώ και 'μπρός από τον ελληνικό λαό. Και δεύτερον,σηκωνόμαστε και φεύγουμε από τη λυκοφωλιά. Γιατί πως να το κάνουμε, όταν μαζεύονται 26 λύκοι και ένα πρόβατο, να συζητήσουν για φαγητό... δεν ξέρω!
Από εκεί και πέρα θα μπορούσαμε, (να συζητήσουμε), για πολλές προτάσεις, δόξα τω θεό ετούτος εδώ ο τόπος έχει σπουδάσει αρκετά παιδιά, τόσα παιδιά, όσο είναι το επιστημονικό δυναμικό της Γερμανίας, τέτοιο επιστημονικό δυναμικό έχουμε, αναλογικά με τον πληθυσμό μας, αλλά το διώχνουν. Το διώχνουν, δεν το έχουν ανάγκη. Η ψωροκώσταινα δεν το έχει ανάγκη! Το διώχνουν στο εξωτερικό. Έχουμε το επιστημονικό δυναμικό ώστε να οικοδομηθεί από τη πρώτη μέρα η χώρα σε νέα βάση με νέα κατεύθυνση, σε νέα πορεία. Δεν πρέπει να φοβόμαστε!
Αυτό που χρειαζόμαστε για να το καταφέρουμε, και να με συγχωρείτε με αυτή τη λέξη τελειώνω, χρειαζόμαστε μπουρλοτιέρηδες των ψυχών. Και παρά το γεγονός, ότι εγώ δεν φέρω σχήμα, θα έλεγα το εξής: Τούτη την ώρα, όσο ποτέ άλλοτε, τούτο το έθνος χρειάζεται Παπαφλέσσες!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου